Bazen insan gitmek ister çok uzaklara. Gidince her şeyin düzeleceğini sanır. Herkes bir noktadan sonra başını alıp gitmek ister ama aklındakilerini sığdıracak bir valiz bile bulamaz.

Neden derseniz gitmek çok kolay giderken kafanızı kurcalayan sizi strese sokan durumları da burada bırakıp gidemedikten sonra gitmek çözüm olmaz. Kafanızdakilerle birlikte her şeyi bırakarak gitmedikçe gitmiş kurtulmuş olmuyorsunuz.

Bu gidişi istemek, tek başına insan asla yapmaz; Mutlaka biri iter, diğeri çeker gider. Gitmek sadece olanları unutabilmek için olabilir ama unutabilmek ise o kadar kolay olmuyor. Aklın kalıyor benliğin kalıyor anıların kalıyor. Hiçbir şey çözülmüyor. Hayat devam ettikçe nereye giderseniz gidin hiçbir gidişat çözüm olmaz.

Bırakıp gitmek çözüm olsaydı gidenlerin hepsi ihya olurdu. Oysa gidenler kaybolup gittiler başka yerlere. kalanların gönlündeki fırtınalar acaba dindi mi? Oda belli değildir. Gitmek ya da saklanmak hiç bir zaman hiçbir şeye çözüm değildir, olmayacaktır da.

Kalıp savaşmaktır en iyi çözüm savaşacak gücün yoksa beklemektir sabırla. İnsan yaşadıklarını yok sayınca; onlar yok olmuyorlar. Keşke yok olabilselerdi. Bazen dış dünyaya insan kendisini kapatıyorsa çözüm değildir. Asıl kaçman gereken kişi kendimiz oluyoruz.

Gitmek Çözüm olmuyor, nerede kiminle olursak olalım beynimizden yüreğimizden geçenlerle yaşıyoruz. Bilgisayarın silme tuşuna basınca her şeyi siler gibi keşke bizlerde beynimizdekilerini silebilseydik. Her halükarda bizlere kalan zarar, ziyan ve hüzünden başka bir şey kalmıyor.

Ne giden unutur ne de kalan kayıp eder.

Kalın sağlıcakla…