Deprem olalı bir hafta oldu.

Bu saatten sonra sağ kimse kalmaz diye düşünürken, art arda mutluluk veren haberler geldi.

122 saat sonra enkazdan canlı çıkarılan bir kişiyi duyunca çok sevindik, 126 saat geçti yeni bir kurtuluş hikayesi daha yaşadık, 129 saat sonra bir başka bir can daha çıktı enkazdan.

Allah’ın neler oluyor böyle, bu nasıl birer mucizedir diye gözlerimiz ışıldadı.

Gece yarılarına kadar televizyonlardan canlı yayınları izleyerek kurtarılmayı bekleyen insanlarımız için dua ettik, kurtulduklarında gözyaşlarımızı tutamadık, sevinçten birbirimize sarıldık.

Kurtulanlar, kardeşim. eşim, dostum, akrabammış gibi göklere fırladım.

Evet onlar bizim her şeyimiz, canımız, cananımız.

Dün öğleden sonra, bir enkazdan 6 kişi canlı çıktı. Hele hele 132’nci saatte kurtarılan baba – kız, bizi nasıl umutlandırdı nasıl.

İnşallah ben bu satırları yazarken yeni canlar da kurtulur.

Allah’a dua ediyoruz, Rabb’im bir daha bizlere böyle afetler göstermesin.

Yaralı kardeşlerimize şifalar diliyorum, Allah şehit olanlara da rahmet etsin.

Bu depremde canla başla çalışan herkese, yerli yabancı herkese, bu acıyı bizimle paylaşanlara teşekkür etmek boynumuzun borcu.