Bugun...

Yaşar EYİCE

KUR’AYA SEVİNDİ

Tarih: 08-05-2025 01:22:00 Güncelleme: 08-05-2025 01:22:00

Avukat Rıfat Özer İzmir’in tanınmış ve sevi- len hukukçularından biri.

Zaman zaman vakit bulursa ama mesleği’ ya da ‘siyası’ veya ‘İzmir ve toplumu ilgilendi- ren’ konularda makale yazıyor.

Bilinmeyenleri kendisinden öğrenebiliyo- ruz.

İşte Avukat Rıfat Özer’in son yazdığı maka- leyi birlikte okuyalım:

‘Çekilen kur’a da şansımıza Tunceli Hakim- liği çıkmıştı.

Sevindik...

Ne de olsa, ilk tayin yerimiz bir vilayetti. Ve, bir vilayette olması gerekli tüm devlet organ- ları da mevcuttu...

ARZUHALCİ HİKAYESİ

Mesai bitimlerinde kimi üst düzey memur- lar, şehrin aşağısında Munzur Nehri’nin kıyısın- da, duvar gibi dik ve yüksek kayaların üstündeki, ‘Tepebaşı’ Gazinosunda toplanır, Munzur alaba- lıklı yemeğimizi yer, oyun da oynardık... O sıra- lar özellikle küçük yerlerde avukat da bulun- maz, boşluğu ‘Arzuhalci’ler doldururdu.

Onlar için de çeşitli öyküler anlatılırdı.
Biri;
“Bir kadın boşanmak için arzuhalciye gider,

ona boşanma nedenlerini anlatmaya, arzuhal- ci de yazmaya başlar...

Dilekçe bitince arzuhalci okumaya başlar, döne döne okur da okur...

O okudukça kadın iç çekerek ağlamaya başlar... Arzuhalci ‘niye ağladığını’ sorunca da kadın, ‘Uyy..anam, ben ağlamayım da kim ağ- lasın ki?... Başıma neler neler gelmişte habe- rim yok!’ der, hıçkırıklara devam eder!”

Arzuhalci yoktu, avukat çoktu Tunceli’de... Aklımda kalanlar:
Hasan Kocademir, sonradan milletvekili de

olan Süleyman Yıldırım ve Kemal Burkay... İLK DEFA YEMİŞ
Yalçın Çakmak ve Tuncay Şur’un derlediği

‘Kürt Tarihi ve Siyasetinden Portreler’ de, Servet Gün’ün, ‘Susmayan Bir Öykü Olarak Kemal Burkay’ başlıklı makalesinden de yararlanıldı- ğına göre;

“Kemal Burkay, 1937 yılında Tunceli’nin Mazgirt İlçesi Kızılkale Köyünde, yoksul bir ai- lenin 9 çocuğundan biri olarak doğdu.

1955’de Dicle Köy Enstitüsünden mezun oldu... Burkay... ‘Kuru fasulye ve pirinci’ ilk defa burada yediğini söyler. Yine burada, ‘Kollektif yaşamın örgütlendiği, ortaklaşa üretilip tüke- tildiği, enstitü yaşamının, sosyalist fikirlerinin oluşmasında yardımcı olduğunu da ekler.’

Kemal Burkay, 1960 yılında Ankara Hukuk Fakültesinden mezun olur. Kısa bir süre de kaymakamlık yapar...

1970’lerde göreve başladığımız Tunceli’de, avukatlık yapardı. Kibar ve saygılıydı. Avukat olarak da, titiz ve donanımlıydı...

‘KİTAP OKUMUYORUZ!’
Hani dün gibi aklımda...
Yargıtay üyelerince yazılıp, avukatlara da

satılmak üzere bize gönderilen kitaplardan sa- tın almasını isteğimiz üzerine de gülümseye- rek, ‘Hakim Bey, biz kitap okumuyoruz ki!’ de- miş, espritüelliğini de ortaya koymuştu...

Kemal Beyle, Tunceli dışında hiç karşılaş- madık. Yaşam öyküsünü de okuyarak hep ta- kipettik... SiyasiyaşamınaTİPilebaşlamış, Tunceli örgütünün kuruluşunu yapmış. Yaptığı bir konuşma nedeniyle Ankara Kapalı Cezaevi- ne düşmüş ve ‘Prangalar’ adlı şiirini burada yazmıştı. Şiir,RahmiSaltuktarafındandabes- telenmişti...

GURBETTE 30 YIL

TİP’in son kongresinde yaptığı bir konuş- madan suçlanması nedeniyle yine cezaevleri- ne düşmüştü. Mamak Cezaevinde yazdığı, ‘Tut- saklar’ şiiri, ‘Mamak Türküsü’ olarak, ‘Yeni Türkü’ tarafından bestelenmişti.

12 Mart 1971’de ki muhtıralı askeri darbe- den sonra; Tutuklanacağını öğrenince yurt dı- şına çıkarak, Almanya’ya gitmiş, 1974 genel affında dönmüştü. Dernek ve partilerle uğraşı- larını sürdürmüştü...

12 Eylül 1980 askeri darbesinden hemen önce tekrar yurt dışına çıkar ve kesintisiz 30 yıl orada kalır.

2011’de tekrar yurda döner, çalışmalarına devam eder...

‘DOSTSUZ!’ KALMAMAK İÇİN

‘Hatasız dost arayan, dostsuz kalır’casına, son zamanlarda yazdığı ‘Avcı’ şarkısı ile, yine Güneş’teydi Sezen Aksu!

Kemal Burkay’ın ‘Gülümse’ şiirini de önce- den şarkılaştırarak yine unutulmaz yapmıştı ki, şarkının ünlü ‘Bir kedim bile yok’ lu bölümü şöyle;

“Tut ki karnım acıktı/ Anneme küstüm/ Tüm şehir bana küstü/ Bir kedim bile yok/ Anlıyor musun?/

Hadi gülümse!..”

Bu yazı 1836 defa okunmuştur.