Eğitim, yalnızca bireylerin bilgi edinmesi değil; aynı zamanda toplumların geleceğini inşa etmesidir. Ancak bu inşanın sağlam temeller üzerine kurulabilmesi için bir şart var:

Eşitlik. Eğitimde eşitlik, bir toplumun en derin adalet sınavlarından biridir. Ve bu sınav, yalnızca okul sıralarında değil, tüm ülkenin vicdanında verilir. Düşünün ki, zeki ve çalışkan bir çocuk sadece ailesinin maddi durumu yetersiz diye kaliteli bir eğitim alamıyor. Veya kırsalda yaşayan bir genç, şehirdeki yaşıtlarıyla aynı fırsatlara sahip olamıyor. Bu, sadece bireysel bir kayıp değil; toplumun da kaybıdır.

Çünkü eğitime erişemeyen her birey, ülkenin potansiyelinden eksilen bir parçadır. Eğitimde eşitlik sağlandığında, bireyler kendi kaderlerini tayin etme şansına sahip olur. Özgüvenleri gelişir, hayalleri büyür ve hayata daha sıkı tutunurlar. Bu bireyler, sadece kendi hayatlarını değil, çevrelerini ve toplumu da dönüştürme gücüne sahip olurlar. Toplumsal düzeyde ise eğitimde eşitlik, uçurumları kapatır.

Zenginle fakir arasındaki çizgiler, adil bir eğitim sistemiyle silikleşir. Fırsatlar adil şekilde dağıldığında, suç oranları düşer, ötekileştirme azalır ve sosyal barış güçlenir. İnsanlar kendilerini dışlanmış değil, değerli hisseder.

Peki ülke için ne anlama gelir bu?

Çok şey!

Eşit eğitim alan bireyler, ülkenin kalkınmasına doğrudan katkı sağlar. Yaratıcılık, üretkenlik ve katılımcılık artar. Nitelikli insan gücüyle ekonomiler büyür, demokrasiler güçlenir. Eğitimin ulaşabildiği her köyde, her mahallede, bir ülkenin geleceği filizlenir.

Eğitimde eşitlik bir lütuf değil, bir haktır. Devletlerin ve toplumların asli sorumluluğu da bu hakkı herkes için erişilebilir kılmaktır. Çünkü geleceği aydınlık olan toplumlar, karanlıkta kalan hiçbir çocuğu geride bırakmaz.

Mutlu kalın…