Bu ülkede elimizi neye atsak, doğrularımızın hep yanlış olduğunu göre göre sürekli hayret nidası çıkarır olduk! Tarımdan, ekonomiye, eğitimden, hukuka, insan ilişkilerinden iş ilişkilerine kadar her şey yozlaşmaya devam ediyor. Bir tek sanatta dinleniyor, tertemiz bir döngüde üretirken, yaşadığımız çağın pisliklerinden uzak kalıyorduk, ne yazık ki sanat da bozulmaya son hızla devam ediyor...

Sözlerime alınacak, üstüne alınacaklar olursa, kusura bakmasın, yarası olanların alınganlığı ile kibarlık edip susarsam benim ayıpladıklarımdan ne farkım kalır?

Boyalar, malzeme alıyoruz, her gün artan dövize endeksli bir sürü sorun yaşıyoruz, malzeme arıyoruz bir kaç büyük şehir dışında bulmak imkansız, bulunanlar da sıradan hatta daha da kalitesiz, ya da çakma!

Resim atölyelerinin çoğunda hocalar öğrencilerinin resimlerinin neredeyse tamamını kendileri yapıp “arz-talep memnuniyeti gerekçesi” ile sanatı geri plana iter olmuşlar! Öğrenciler de üçte ikisini hocalarının yaptığı resimlerin altına isimlerini yazıp, o resim kendilerininmiş gibi instagramda, sosyal medyada paylaşıp bir de kendilerine ressam, pastelist, olist vb vb diye etiketler koymuyorlar mı, hayretle izliyorum! Dilim tutuluyor!