Evlatlarımız hayatımızdaki en kıymetli varlıklarımızdır. Hiç birinin bir parmağını bile dünya malına değişmeyiz.

Yüzlerini solgun ve üzgün görsek kahroluruz. Hasta olsalar onların yerine canımızı vermekten kaçınmayız.

Çünkü evlatlar anne babalara Allah’ın bir lütfü ve armağanıdır. Bende bir anne olarak bütün çocukların hayatta başarılı, saygılı, görgü kurallarına uymayı seven ve sevilen bir insan olmaları için çaba gösterdim.

Var günde yok günde sevgimle destek olmayı hiçbir çocuktan esirgemedim. Hayattan ahirete intikal edince geride bırakacağım mirasım iyi, temiz, ahlakı güzel, terbiyeli birer insan olarak dinine, vatanına bağlı, herkes tarafından sayılan sevilen olmaları bence en güzel mirastır.

Çocuklar; bu sözlerimi unutmayın.

Hiçbir zaman adaletten ayrılmayın, kul hakkına ihanet etmeyin, yalanlarla sizleri tuzağa düşürenlerden uzaklaşın, arkadaş seçimine özen gösterin, haramlardan sakının, gıybetten iftiradan uzak olun, din konusunda Kuran’ın gösterdiği doğru yoldan ayrılmayın. Bu tavsiyelerimi sanki sizlerden bir şikayetim varmış gibi anlamayın. Allah hepinizden razı olsun.

Sizlerin bu tavsiyemi yaptığınızdan eminim. Fakat hayattaki tüm insanlarla din kardeşiyiz. Günün birinde bu yazdıklarımı okuyanlar için küçük bir öğüt olduğunu düşünüyorum. Bazen düşünüyorum beni mutlu eden konulardan biri de insanların birbirlerine destek olarak acıyı, üzüntüyü kederi ve sevinci paylaşmaları…

Acılar, üzüntüler paylaştıkça azalır, sevinçler ve sevgiler artar. Hepimizin üzerinde önemle durmamız gereken en güzel konulardan biri de budur. Allah’a şükürler olsun bu duyguyu biz insanlara bahşetmiş.

Çünkü insanlar her zaman birbirinin sevgisine muhtaçtır. Bu manevi ve maddi açıdan olabilir. Yeter ki bu konuda duyarlı olalım. Bazen televizyon kanallarını izliyorum. Muhtaç ve darda kalan insanlara vatandaşlarımız kucak açarak onların hastalarını tedavi ettiriyor. İşsizlere iş imkanı sağlıyor. Borçlulara para yardımında bulunarak bir nebze olsa da yaralarına merhem oluyorlar. Zaten darda kalanlara yardım etmek öbür dünyaya yatırım yapmaktır. Bu çok çok güzel bir meziyettir.

Karınca kararınca diye bir söz vardır. Hepimiz gücümüzün yettiği kadar çevremizde gördüğümüz yoksulları, güçsüzleri, yetimleri korumamız, bunu bir görev bilerek yapmamız şarttır.

Fakat bunu yaparken gösterişe kalkışmamalıyız. Başa kalkılan bir hayrın zaten sevabı olamaz diye düşünüyorum. Hayır ve sadaka veren insanların, bir gün sadakaya muhtaç olmayacağı belli mi? Bunu Allah’tan başka kimse bilemez. Yoksul diye fakir gördüğün insanlar, bir zaman sonra çok varlıklı biri olarak karşımıza çıkar. Çünkü Cenab-ı Hak dilediğine vermekten aciz değildir.

O her şeye kadirdir. Alanda odur verende odur.