Türkiye, acıları peş peşe yaşıyor.
İdlib’ten gelen her şehit haberi yüreğimiz dağlıyor…
İnsanlara daha iyi bir yaşam ve hayata kalabilmelerini sağlamak adına giriştiğimiz bu adı konmamış savaşta dağ gibi fidanlarımızı toprağa veriyoruz..
Birileri Moskova’da bu “insanlık adına verilen savaşı” Şam’daki bir adamın koltuğu uğruna adeta teşvik ediyor…
Tek umudu “bana acaba Akdeniz’de bir liman verebilir mi?”
Sen Akdeniz’de sığınacak bir liman ararsan, başkaları da Karadeniz de liman ister…
Gerçi o limanı Türkiye vermez ama, Moskova’ya diş bileyen eski sömürgeler o limanları vermeye dünden razı…
Bu kadar sıkıntının arsında ülkelerin iki yüzlüğü de aşan insafsızlığı ise her geçen biraz daha ortaya çıkıyor…
İdlib’ten ölmemek için kaçanlar bugün “insan hakları savunucuları” AB’in kurşunları ile can veriyor…
Bizde buna modern dünya insan haklarına saygı diyoruz…
Hadi ordan yüzsüzler!