İnsan olarak etten ve kemikten meydana gelen zavalılarız. Akşam yatıyoruz sabah kalkıyoruz öğrenci okuluna çalışan işine akşam gelip yatıyoruz. Rutin bir yaşam.

Ya dünyada başrol biz değilsek başrolde kim var. Hayvanları mi? Doğa mı? Ay mı,güneş mı? Yoksa toprak mı? Kim kime hizmet ediyor. Bu dünyanın başrol oyuncusu kim? Aklımızın almadığı bu döngü nereye kadar gidecek. Nerede duracak. Peki sonsuzluk ne zaman olacak. Bitmeyeceğini bilerek ne zaman yaşam olacak. Biteceğini bilerek yaşıyan bu dünya ne zaman bitecek. Bunun cevabı herhalde bilen varmı? Evrenimizin sonlu mu yoksa sonsuz mu olduğuna dair bir kanıt henüz yok.

Yılınız bu alemde; Düşünmek, insanı bu dünyadaki diğer tüm canlılardan ayıran en önemli özelliğidir. İnsan, düşünme özelliğini kullandığı sürece insandır. Düşünmeyi bırakan insan, insanlığını da bırakmış demektir. İnsanlık, son birkaç yüzyıldır insanlığından çıkmıştır. Bu dünyada insanca yaşanılabilecek bir yer olmaktan çıkmıştır.

Bunun en büyük sebebi de düşünce dünyamızın kirlenmiş olmasıdır.Hal böyle oyunca, haksızlığın, hukuksuzluğun, zulmün, ahlaksızlığın, vicdansızlığın ve benzeri her ne kadar çirkeflik varsa hepsinin bir araya geldiği bir dünyanın içinde yaşıyip gidiyoruz. Debelendikce de dibe batıp gidiyoriz. Acaba bu dünyada yaşayan canlılar mı? zavallı yoksa insanlar mı?

AR DAMARI

Ar damarı çatlamış insanlar asla utanç duymazlar, utanılacak işleri hiç utanmadan yaparlar hiçbir şey olmamış gibi insan içine çıkarlar. Hatası çok olan hayası az olur. Utanma duygusunu yitirmişlerdir. Utanması olmayan bir insandan ne beklersiniz.

Utanma, sıkılma duygularını yitirmiş, insan utanılacak herşeyi rahatlıkla yapar. Suçlarını ört pas etmek için sadece yalan dolan ve iftiradan başka onlardan bir şey beklenilmez. Ahlak, namus, edep, kınama, onur kırıcı tutum ve davranış onlar için çok basit gibi gelir. Tedavisi pek mümkün olmayan doktorların bile bulamadığı ar damar rahatsızlığının bir tek panzehiri vardır.

Bu panzehir utançtır. İnsanın en güzel süsü, utancından dolayı, yüzünün kızarmasıdır. Ama ar damarı yırtılan bir insanın yüzünde Allahın nurunu göremezsiniz. Yüzü hep karadır. Ar damarı yırtılan insanlar asla mutlu olamazlar hayatları boyunca oradan oraya atılırlar. Ellerindenki tek silah suçlarını bastırmak için yalan dolan ve iftira atmaktır.

Bu tip insanlar çok basit insanlardır. Onlar asla onurlu ve asil insanlarla beraber olamazlar. Çünkü ya sütleri yada kanları bozuk olurlar. Kendileri gibi insanlarla beraber olduklarından dolayı sevgileri de ar damarlarına benzer. Uzun ömürlü olamaz.

Saman alevi gibi yanar söner. Sadece yüzlerindeki kara kalır. Onlar o karayı görmezler. İnsanda yok ise Edeb neylesin medrese mektep.

İnsanın ar damarı çatlamışsa utanç duygusu kalmaz ve hiçbir kötülükten rahatsızlık duymaz. Hatta öyle ki; rahatsızlık değil, yaptıkları kötülüklerden zevk alır.

Kalın sağlıcakla…