Bazen iyi ki varsın dediğimiz eski dostlarımız ve sevdiklerimiz vardı. Onların iyi ki varsın demeleri bizim varolduğumuz için mutlu olmamızı sağlardı.
Sonra bakardık kibar olmak haklı olmaktan daha önemli olduğunu anlardık. Belki bugün hayat şartları bizi ne kadar ciddi görünmeye zorlasada hepimiz dertlerimizi paylasacak birini arıyoruz. Bazen tek ihtiyacımız olan bir el ve bizi anlayacak bir yürek ararız.
Öyle bir duruma gelmişiz ki ne bize dokunan bir el nede anlayan bir yürek vardır. İnsanlar menfaat çerçevesinde bir çemberin etrafında dönüp duruyorlar. Keşke parayla klas insan olunabilselerdi.
Maalesef parayla klas insan olunmuyor. Sonra inkar edip içlerindeki sakladıkları gerçeklikleri kayıp ediyorlar. Halbuki her yarayı saran zaman degil sevgi ve saygıdır. Menfaatperest olmadan zeki efendi saygılı insanlardan çevre edinmek her zaman daha iyidir. Gülümsemek, gülümsemekle insan bir şey kayıp etmez, Karşılaştığımız dostlarımıza bir gülümseme bize hak ettiğimiz sevgi ve saygıyı getirir.
Bu dünyada kimse dört dörtlük değildir. Kimse kimseden üstün değildir. Mevki makamlar gelip geçicidir. Unutmayınız ki hiç kimse mükemmel degildir. Belki hayat çok zorludur, yaşam daha zor olabilir ama biz daha çok zorluyuz. Herkes zirvede olmak istese de asil keyif oraya tırmanırken yaşadıklarımızdan..
Zirveye ulaşmakta kolay değildir. Hele zirvede kalmak ise bir o kadar zordur. Her şey bu kadar zor ise o zaman gülümsemek, daha güzel bir görüntüye kavuşmanın bedava yolu olduğuna göre içimizden sevdiklerimize ve dostlarımıza iyi ki varsınız demek kadar mutlu ne olabilir ki.
Kalın sağlıcakla…