Birinin açığını aramak dünyanın en kötü bir şeydir. Açığımız ne kadar çoksa, başkalarında o kadar çok açık ararız. Biz açık bulma konusunda o kadar uzmanız ki gözümüzden hiçbir şey kaçmıyor.Sevmediğimiz birisinde bir açık gördüğümüz zaman ışık hızıyla onu başkalarına ulaştırırız, kendi açığımızda ise kaplumbağa gibi ilerleriz.

Bazen açıklarını yüzüne vurmadığımız için kendini kusursuz sana insanlar var. Eğer hiç açığımız olmasaydı başkalarının açığını aramaktan bu kadar zevk almazdık. Demek ki bizimde kusurlarımız vardır. Halbuki bu alemde hiç kimse kusursuz değildir.Yarınını kurtarır mı bir nefeslik ömür boyunca başka birinin açığını aramak?

Huzuru kendi içimizde bulmazsak, başka yerlerde aramak boşunadır. Önce huzuru kendi içimizde aramalıyız. Eger güzellik ararsanız güzellik, kusur ararsanız kusur, açık ararsanız açık bulursunuz o insanın bakış açına bağlıdır.

Eğer açık arıyorsanız çok uzağa gitmenize gerek yoktur. Dönüp bir aynaya bakmanız yeterlidir. İnsanların açıklarını aramak yerine açıklarını kapatmanın yollarını arayın.Kim ne yaparsa yapsın mutlaka kendinsin yapar. Sen birinin açığını arasan birleri de senin açığını arayacağını unutma. Açık ararsan elbet bulursun ne demişler; Arayan Mevla’sını da bulur, belasını da bulur. Bir birimizin gizlisini,gizli hallerini özel hayatlarını,suçunu kusurunu araştırmayın. Kimse kimseyi çekiştirmesin. Bu dünyada kimse kusursuz değildir. Hepimiz mutlaka kusurları vardır.

Ayıpların ve kusurların ortaya dökülmesi insanları birbirine düşürür, aralarına kin ve düşmanlık tohumları eker, insanların biri birine büyük zarar vermeleri, hatta cinayetlere sebebiyet verebilir.

Birbirinizin kusurlarını ve mahremiyetlerini araştırmayın. Unutmayın bu dünyada kusursuz iki insan vardır: biri ölmüştür, diğeri daha doğmamıştır.

Kalın sağlıcakla…