Türkiye deki tüm siyasi parti başkanları bir kere partinin başına geldiler mi hep demokrasi dersi verirler demokrasiyi dillerinden düşürmezler ama enteresan olan Türkiye deki tüm siyasi parti başkanları diktatörlere benzerler.

Her şey onların iki dudağı arasındadır. Bütün adaylar onların vereceği karara bağlıdırlar, ister milletvekili ister belediye başkan adaylar olsun fark etmezler onlar ne derse o olur, padişahım sen çok yaşa, adaylar aday oldukları zaman genel başkanlarına kesinlikle toz konduramazlar adaylıkları kabul edilmeyenler bir bardak suda fırtınalara estirirler.

Burada demokrasi var mı? Demokrasi yoktur; Tamamı ile Her şey genel başkanının tekelinde dönmektedir, delege seçimleri onun emrindedir, ona asla rakip çıkılmaz rakip çıkanlar ise mutlaka bertaraf edilir, bir kere genel başkan oldular mı kimse onları kolay kolay oturdukları koltuklarda alıkoyamaz. Gitmeleri bir daha mümkün değildir, ya ölünce ya da bir kumpasla karşı karşıya kaldıktan sonra oturdukları koltuktan o zaman ayrılmak mecburiyetinde kalırlar, kaç seçim kayıp ettikleri onların umurlarında değildir.

Tek umurlarında olan koltuğu kayıp etmemek gerisi onları pek ilgilendirmez, parti tabanında kazan kaynıyormuş kimin umurunda, yine gittikleri yerlerde toplantılarda mitinglerde iki süslü laf ile karşı partileri kötülemek kendilerini haklı görmek alkışlanmak onlar için yeterli bir sebep.

Diğer yanda başka ülkelerde ise seçimi kayıp eden genel başkan ben bu işi beceremedim der ve genel başkanlıktan istifa eder koltuğunu bir başkasına devir eder, istifa nedeni ise başaramadığım dan dolayı istifa ettim derler. Cumhuriyet tarihinden bugüne kadar acaba kaç kişi bu şekilde gelip gitmiştir? Devamlı kalan başkanlara ancak kumpaslar kurulmak sureti ile gitmişler ve yerlerine bir başkası gelişmiştir. Ama değişen bir şey yok yeni gelende aynı sistemi devam ediyor, yanı değişen isimler oluyor.

Sistemde bir değişiklik olmuyor. Ondan sonra en çok demokrasi kendilerinde olduğunu bir başkasında olmadığı söylerler. Ne zaman seçimleri kazanmayan parti başkanları kendi arzuları ile giderlerse hem partilerine demokrasi gelmiş olacak hem de kumpaslara ve dış müdahalelere gerek kalmayacak.