Bizde bir söz vardır fazla naz aşık usandırır derler, yıllardır AB kapısının dışında bizi bekleten Avrupa önümüze ne koyduysalar hepsini itirazsız olarak kabul ettik. Ne dediyseler yaptık, yine olmadı dediler.

Peki dedik AB kapısının önünde beklemeye devam ettik, kolay kolay hiç kimseyi kendi şartları olmadan almayacaklarını beyan eden Avrupa Birliği, bizler kapı önünde beklerken hiç akla hayale gelmeyen ülkeleri tek tek gözümüzün içine baka baka içeri almaya başladılar. Durumları vahim olan bu ülkeleri sorunsuz sorgusuz tek tek içeriye almaya başladılar, her sorduğumuzda merak etmeyin bunlar küçük ülkeler, siz sorun yapmayın sizi mutlaka alacağız hiç bir kaygınız olmasın, peki dedik bugüne kadar bekledik, bizde batılılaşmak istedikçe onlar bizi bir adım geriye itmeye devam ettiler. Batılılaşmamıza her zaman batı göz yumdu. Sadece bize akıl vermekle yetindiler. Şimdi aynı Batı, Batılılaşmak istemeyişimize tahammül edemiyorlar, sorun üstüne sorun çıkarıyorlar bitmek bilmeyen denklemleri önümüze koyarak ders çalışmamızı istiyorlar, biz kapı önünde beklerken yanımızdan geçen ülkelere kaplarını ardına kadar açan AB gelen ülkelerin her şeyleri sanki dört dörtlükte sanki bizim sorumunuz var havası yaratmaya devam ettiler.

O günden bugüne kadar geçen yarım asırdan fazla zaman çerçevesinde ne bitmez tükenmez bir okul; ne sınıf atlayabiliyorsunuz ne de okulun dersleri bitiyor. Her yapılan hamlede karşı bir atak karşı bir hamle ile karşı karşıya kalıyoruz. Yüz çevirmeye kalksak Türkiye eksen değiştiriyor diyorlar.

Fayda gelmeyecek bir kapıda beklememizin de bir gereği yok. Özümüze dönelim. Türkiye tamamen Hıristiyan olmadıkça AB’ye kabul edilmeyeceği açık seçik ortadadır. Çünkü AB sadece siyasi ve idari bir örgütlenme değil, bir Hıristiyan medeniyeti projesidir. Bu medeniyetin içerisinde bir İslam ülkesine yeri kesinlikle yoktur.

AB'nin genişleme konusunda tamamıyla adaletsiz davrandığından dolayı kapıda beklemenin bize hiç bir faydası yoktur. Bugün bir refarandum yapılsa sonuçun müsbet olacağından kimse emin değildir.