Bir insanın bize neler yaptığını unutabiliriz, ama o insanın bize ne hissettirdiğini asla unutamayız. Ama nedense bu hep unutulur, insan yalnız inanmak istediği şeylere inanıyor, çünkü bu insanın doğasında vardır.

İnsanın yapabileceği en büyük fenalık, kendisine olan güvenini kaybetmesidir, asıl mesele, itimat edilecek bir insan bulmaktan ziyade, itimat edilecek bir insan olmaktır. Ne demişler bu dünyada babana dahi güvenmeyeceksin. Belki bir yönü ile hakli olabilir ama hayatta kimseye güvenmeyeceksin demekle iş bitmiyor.

Yaşıyorsak iyide olsa kötüde olsa insan birilerini inanmak mecburiyetin de kalıyor. Buradaki en önemli mesele aynı kişiye iki defa güveneceğimizi iyi hesaplamaliyiz. Sonra keşkeler bir işe yaramıyor. Onun için iyi analiz etmeden detaylı bir araştırma yapmadan bir işe kalkışmayalım.

Bazen gerçekten insanın basireti kapalı olabilir, eğer ilkinden aynı kişi ile yola çıktığınızda aranıza bir güvensizlik girdiyse ikinci defa aynı kişi ile tekrar yola çıkmak mantık değil ancak ahmaklık olur. Kendimize güven kazanmanın biricik yolu, başarısızlığa asla yer vermeyecek derecede iyi hazırlanmaktır. Bazen de imkanlar el vermeyebilir, piyasalar anormal olabilir ya da evde yaptığınız hesap çarşıya uymayabilir bu insanın elinde olmayan durumlardan olabilir.

Mesele güvenerek yola çıkıldığınız da işler iyi gittiğinde sorun olmuyor, ama işler iyi gitmediğin de ise suçlamalarla araya sorunlar girdiğinde sorunu hal etmek yerine güvensizlik girdiyse sistem ister istemez çökmüş olur. Hiç kimseye güvenmiyorum diye bir şey yoktur. Zamanında onlara güvendiğim için, artık kimseye güvenmiyorum diye bir şey vardır. insanın kendisine yapacağı en büyük fenalık, kendisine olan güvenini kaybetmesidir. Ne olursa olsun fark etmez asla kendimize olan güvenimizi kayıp etmeyelim.

Eğer kendimize olan güvenimizi kayıp edersek bu seferde psikolojik sorunlar yakamızı bırakmaz. Herkesten kuşkulanırız ve yaşamamız alt üst olur. Bir kimse bizden emin değilse, bizde ondan emin olmayalım. Bazı insanlar bilgi sahibi oldukları için bazı toplumlarda kendilerini başrol olarak görebilirler ama güven ve şeref kazanmak bilgiye dayanmıyor, tamamı ile güven ve itimada dayanıyor