Keşke insan geçmişini, kara tahtaya yazıp silip tekrar yeniden yazabilseydi.Her şeyi siler hayatını yeniden yazardı, keşkelerle olmuyor geri donulmuyor unutulmuyor.

Bazı yaşanmış ve geçmiş gerçeklerden, nedense kaçamıyoruz sanki bulaşıcı bir hastalık gibi gelip bize bulaşıyor, kurutulmak istiyoruz ama kurtulamıyoruz. Gün geçtikçe ne azalıyor ne de bitiyor sanki hep aynı hep aynı şekilde devam ediyormuş hissi insanda mevcut oluyor.

Neden bazı günler ötekilerden daha güzel diğer günler ise hep aynı hep aynı devam ediyormuş gibilerle devam etmesi insanda ister istemez etki bırakıyor. Nedense bazı şeyleri bir türlü unutamıyoruz hep beynimizin bir kenarında kalmasına kalıyor ama yine de elinde olmadan özlüyor be insan, geçmişte yaşadığımız güzel şeyleri o kadar çok özlüyoruz ki, hatırladıkça yakıyor canımızı, bazı acı gerçekleri ne yaparsanız yapın yinede silinmiyor insanın hafızasında.

Yoruluyoruz güçlü olmaya çalışıyoruz, her gece unutmaya çalışmaktan, her sabah hatırlamaktan, bazen gerçekten yoruluyor insan. Her ne kadarda geçmişi silemesek de; Geçmişe tutunmamak önemlidir, çünkü geçmiş geçmiştir, geleceğin tadını çıkarmamız gereken bir hayat vardır önümüzde. Bu yüzden, unutmak için elimizden geleni yapmalıyız.

Unutmak mümkün. Sadece biraz irade ve gelecek umudu gereklidir. Maziye dönülmez sadece hatırlanır. Ne iyilikler nede kötülükler unutulmaz yinede her defasında hatırlamak insanı piskolojik olarak etkileyebilir, o yüzden mümkün olduğu kadarı unutmaya çalışmak daha iyi olur. Bazen susmak bazen de bomboş bakmak gerekiyormuş hayatın yalanlarına, Zaman geçtikçe insan daha iyi anlıyor. Bu yalan dolan dünyada hiçbir şeyi eskisi kadar sevemediğimizi, halbuki yalan ve dolan olan dünya değil yalan dolan olan insanların ta kendisidir, çünkü insanlar kadar bu dünyaya ve kendi kendisine zarar veren başka bir canlı yoktur.

Zorda olsa bence insana zarar veren şeyleri unutmak daha iyi olur, çünkü hayat geri gelmiyor, hayat gidiş ve dönüş değildir, sadece tek yöne gidişi olan bir bilet gibidir.