Bu pandemi döneminde insanların bir birine daha çok ihtiyacı olduğunu unutmamak gerekir. Birbirimize gidemiyorsak bile telefonla hal hatırlarını sormak gerekir.
Aramamak için bahaneler üretmek kimseyi haklı yapmaz. Eskiden dostluk vardı, vefa vardı, veda nedir kimse bilmezdi. Hatırlamak vardı, bir birimizi arayıp sormak vardı, gönül almak vardı. Bir de gönülden sevmek vardı. Şimdi bütün örf ve ananelerimizi bir yana bıraktık. Kimse neyi aradığının farkında bile değil.
Aramamak, sormamak, zaman ayırmamak bitti. Aramak için bahanelerin ardı arkası gelmeyen bir dünyada yaşamaya devam edip gidiyoruz. Bir sürü çirkinlikler varken şu hayatta. Sevdiğimizi ya da bir dostumuzu gidip göremiyorsak telefonla arayıp soramıyorsak bir mesaj göndermiyorsak, ya bir sorun ya da bir küslük var demekle olmuyor. Her şey bir birimizi aramamaktan geçer.
Sevdiğimizin yada bir dostumuzun sesini duymak ondan bir haber almak kadar daha güzel ne olabilir ki. Şu kısacık hayatta kimin ne zaman nerede başına ne geleceğini kimse bilemez. O zaman seviyorsak sevdiklerinizi arayalım soralım onlara zaman ayıralım hayatta onlara verebileceğiniz en güzel hediye onları arayıp hal ve hatıralarını sormak kadar daha güzel ne olabilir ki.
Sevdiklerimizi unutmayalım huzuru uzaklarda, mutluluğu malda servette, lezzeti ise çok nimette aramak, bulmaktan çok elde olanı da kaybetmeyelim.
Küsmek ve darılmak için bahaneler aramak yerine, sevmek ve sevilmek için çareler arayın. (Hz. Mevlana)