Ahilik sözcüğü Arapçada kardeş anlamına geliyor…
Bizdeki anlamı ise, esnafın yatılı olmayan kurallar çerçevesinde örgütlenmesi…
Tabi sadece bu değil….
Ahilik kardeşlik gibi derin ve veciz bir anlamı içerdiği kadar dürüstlüğün, iş ahlakının da bir güvencesi…
Bir başka deyimle sosyolojik ekonomik bir olgu…
Köyden kente geçiş ve bunun doğal sonucu kültürlerin karmaşası, iş olanaklarının daralması bu kavramı neredeyse yok etti…
Neredeyse diyoruz çünkü, il olanakları bulunamayınca, işveren olanakları kavramı geliştirildi…
Şimdilerde Türkiye’de herkes devlet olanaklarıyla kendi işinin patronu…
Esnaf sayısı arttıkça, müşteri sayısı azalmaya başladı…
Elbette bunda son yıllarda yaşana ekonomik daralmanın etkisinde büyük.
Ahiliği oluşturduğu derin, iş ahlakı da doğal olarak rafa kaldırıldı…
Artık usta çırak ilişkisi yok…
Çünkü İ
Üretim ve ticaret teknolojileri ve ahilik kavramı yok oldu…
Artık kimse yeni usta yetiştirmiyor ve kimsede peştamal kuşanmıyor….
Toplumsal deformasyon bir sistemi yok edip gidiyor…
Ahilik  yerine ikame edilen “ticaret odaları” ise bu geleneği yaşatabilme becerisine ve olanağına sahip değil…
Çünkü odalar esnaf ile tüketici arasına sıkışmış ve bu zor denklemi çözmenin telaşında.
ülke içinde oluşan iç göçün doğal sonucu oluşan karmaşa esnafın büyük il adamına herkesi çıkar günlerini kollama noktasına getirmiş.
Durum bir çözümsüz denklem gibi duruyor…
Böyle diyoruz, belki acı söylüyoruz…
Bu eleştiriler; bir kavramı yok etmek, bir kitleyi rencide etmek değil, yozlaşan bir kültürü yeniden yeşertebilmek adına yapılıyor.
Şimdi  şöyle bir düşünün. Ahi evran’ın oluşturduğu bir ahlak anlayışından bugün söz edebilir miyiz?
Kocaman bir hayır…
O halde, bu işin erbapları yeniden çağdaş bir ahilik manifestosu hazırlamak zorunda…
Kurtuluş orada…
Biliyorsunuz iki bayram geçirdik…
Ne mi oldu…
Kısaca Bayram’ların adı değişti…
Kısaca “kazıklama günlerine” dönüştü…
Hele bu Bayram’lar dini içerik taşıyorsa ve mistik duygular içeriyorsa böyle bir şey olabilir mi…
Yani esnaf “bayram zammı” yapabilir mi…
Bizim ne yapıp yapıp yeniden ahilik kültürünü ve ahilik ahlakını yeniden diriltmemiz gerekiyor…
Aksi halde, esnaf-müşteri ilişkisi kalmayacak…
Çok geç olmadan bu yeni felsefeyi oluşturmak şart….
Yoksa “elektronik esnaf” kavramı derinleşecek…
Geri dönüşü de olmayacak….
Kısaca, mahalleli, esnafına kavuşacak, esnafta para kazanacak…
Yoksa herşey geç olacak…
Yine bizler, “ kahraman bakkal, markete karşı” hikayeleri yazacağız…
Ustalık”geleneksel el sanatlar festivalleri”ne sıkışıp kalmasın…
Ahilik sadece esnaflık değil, bir ustalık işi…
Üretim tüketim dengesi…
Bu olgunun yaşatılması için önle şart…
Yani çok geç olmasın…