Bizim güneş sistemimizde, Dünya dediğimiz bir gezegende yaşıyoruz. Şayet uzayda başka yaşamlar olsa ve onlara "biz Dünyalıyız" desek onlar alınır mı? Bu dünyada sarı, siyah, beyaz ırklar var. Biz başka ırklar alınacak diye “beyazım” diyemeyecek miyiz? Dünya tarihi, Antropoloji bilimine de karşı gelip, birileri alınacak diye Türk yoktur mu diyeceğiz?
Ben, bir Türk ailesinin Türkiye'de yaşayan çocuğu olarak, yurt içinde ve yurt dışında kendimi tanıtırken ne derim? Tabii ki “Ben Türk’üm” derim. Türkiye'de yaşayan başka topluluklar alınacak diye kendi aslımı, özümü birileri kırılmasın diye inkar mı edeceğim?
Ya da kılıf hazırlayıp, “Ben Türkiyeliyim! mi diyeceğim?
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan demişti ki; ” Biz de Türkiye’de Türkiyelilik bilincini yakalamalıyız. Bunu bir de Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlığı bilinci ile zenginleştirmeliyiz.” Aynı kişi şunu da demişti;
“PKK düşman değil. Askerimizin ve polisimizin canına kast edenleri düşman gibi görmüyoruz. Hukukun üstünlüğü bunu gerektirir. Geri adım yok.” (google'a yazın bu cümleyi, okuyun ltf.)
Ve şimdi PKK istedi, birileri de onlara ayıp olmasın diye sürekli engellenen, neredeyse yasaklanan NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE sözünü unutacak mıyız?
İnsanlar doğarken ne dinini, ne ırkını, ne ailesini, ne ülkesini, yani hiç bir şeyi seçme hakkı olmadan doğar. Ben de öyleyim. Din benim için bir vicdan meselesidir, Türk oluşum ise bir varlık meselesidir. Dininizi değiştirebilirsiniz ama gerçeği yanı ırkınızı asla değiştiremezsiniz. Bu da sizin Türk oluşunuzdur.
Şayet bir ırk diğerinden daha üstündür deyip, diğerlerini yok etmeye, aşağılamaya kalkarsanız, işte bu canilik olur ki bunu ne vicdan ne de mantık kabul etmez... Hiç birimiz bunu istemeyiz. Nefret ederiz.
Farkında değilim, TÜRKLÜĞÜ sık vurgulamıyor olabilirim ama ben her yazımda bunun hissedileceğini sanıyorum... Zaten bunu nasıl demem ki, biz bu topraklarda Türk’üm diyebilmek için yüz binlerce, milyonlarca şehit vermiş, hala da vermeye devam eden bir milletiz!
Bir an sorun kendinize; “Ben kimim” diye! Ben de sordum kendime ve dedim ki, “ ben vatanını seven, saydığı ve sevdiği Atasının izinde giden, Türklüğüyle onur duyan ve dünyada o kavramı hep iyi temsil etmeye çalışmış, çizgisi düz bir Türk kadınıyım... Ne mutlu Türküm diyene! “ En mutlu olacağım an da, bunu bir gün caddelerde insanlarla kol kola yürürken haykırarak söylemek olacaktır.
Son olarak bazı entelektüelim diyenlere de bir kaç cümlelik sözüm var. Entelektüel olmak en başta gerçekçi olmak ve evrene çok yönlü bakabilmektir. Ben Türküm, Atatürkçüyüm dediğim zaman beni şovenist,, ırkçı, ulusal üstünlük taslayıcı vs olarak eleştireceğinize, entelektüel olmak ile entelektüel olmaya çalışmak arasında aşılmaz uçurumlar olduğunu anlayın lütfen! Bir de şöyle bir aile büyüklerinize sorun, biz kimiz, ulusal kimliğimiz, soyumuz, sopumuz nedir diye... |