Hayatı sil baştan yaşamak çoğu insanın zaman zaman yapmak istediği bir şey sanırım!

“Alıp başımı gitmek istiyorum” deriz. “Sil baştan yaşamak istiyorum” deriz. “Yeni bir sayfa açmalıyım” deriz. Bir sürü şey deriz, kimimizde sadece sözde kalır, kimileri de dener, başarır ya da başaramaz ama sil baştan yaşamakla tanışır!

Aslında kişinin yaptığı tercihler sonucudur tüm yaşadıkları, handikapları, mutsuzluğu, bir karar almaya gelmiştir sonunda. Ya kalıp bedel ödeyecek, ya da hayatın sıfır noktasından yeniden başlayarak deneyimlerinden yaptığı çıkarımlarla daha huzurlu, kendince daha iyi bir ortamda sürdürmeye çalışacaktır yaşamını… Bir bakıma, yapılan bütün hataları kabullenmek,  geride bıraktığımız kişilere, yaşanmışlıklara, yaşanmamışlıklara, anılara, kısaca “her şeye” noktayı koyup, aynı mutsuz edici şeyleri tekrar yaşamamak şartıyla, farklı bir bahçede yeniden bir fidan dikmek ve yeşertmeyi 'denemek'tir…

Ama tutar, ama tutmaz. Zordur, çok zordur... Yaşanmışlıkları yok saymak, onları hiç olmamış gibi görmek oldukça zordur ama her yeni sayfa bir bakıma hayatı sıfırlamak gibidir... Özellikle de neye cesaretinizin olup olmadığına, iradenize, yolunuza çıkabilecek mutsuzluklara selam verip yürüme isteğinize, kararlılığınıza bağlıdır.

Peki mümkün mü bu?

Bir yaşamı tamamen sıfırlamanın mümkün olacağını pek sanmıyorum.

Karl Popper’ın bilim tarihinden ve epistemoloji tarihinden çıkardığı sonuca göre, “hatalarımızdan da bir şeyler öğrenebiliriz”. Ve yine altını çizmiş Popper, demiş ki; olduğumuz ve yaptığımız her şeyde, bizler bütün geçmişin kalıtçısıyızdır ve kendimizi bundan bağımsız kılmayı ne kadar çok istersek isteyelim, bunu gerçekleştirmemizin hiçbir olanağı yoktur."

Kolay olmayanı başarmak her zaman zordur. Dolayısı ile hayatı sil baştan yaşamak da kolay değildir çünkü var olan hiçbir şey yok olmaz, başka bir şeye dönüşür. Hayat da öyle; ne silinip baştan yazılır ne de tamamen sıfırlanır.

Belki buna “Bizi biz yapan iyi ve kötü her şeyi benimseyerek yaşamaksa hayat, hayata bulunduğumuz noktadan başka bir yol seçerek devam etmek, yaşamı sıfırlamaktan ziyade yaşadıklarımızı arkamıza alıp onlarla birlikte yeni bir yol çizebilmek de mümkün” de diyebiliriz. Geride bıraktıklarımızla, bizi geride bırakanların verdikleriyle ve bizden aldıklarıyla devam edilir hayat yoluna. Kimi zaman belki çok şeyimizi almışlardır, tarifsiz kırgınlıklar yaratmışlardır ancak, bize iyi veya kötü bir şeyler de bırakmışlardır, deneyimler gibi, anılar gibi… Aklımızı, yüreğimizi, yaşanmışlıklarımızı dolduran şeyleri yok sayamayız.  Onları bir şekilde hayatımıza katıp birlikte devam etmek mecburiyetinde değil miyiz? Yoksa bizi biz yapan değerler olur muydu hiç?

Ne olursa olsun, yaşanılan her ne ise onda takılmak, üzülmek yerine yeni başlangıçlar yapılmalı, hayatı huzursuz, kırgın, mutsuz, sevgisiz yaşamak yerine, yeniden denenmeli... denenmeli…Umutla…

 Tıpkı Şems!in dediği gibi, cesurca;

 ''Düzenim bozulur, hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme...

Nereden bilebilirsin hayatın altının üstünden daha iyi olmayacağını ?'''

İnanıyorum ki, ister hayatı sıfır noktasından sil baştan yaşayalım, ister yaşadıklarımızı arkamıza alıp onlarla birlikte yeni yolumuzu çizelim, kendini tanımaya gücü olanların, yaşama saygısı olanların, umudu hep içinde saklı tutanların yapabileceği bir tercihtir bu…

Bir ömürde birden fazla ömre bedel şeyler yaşanabilir, sıfırlayamazsak hiçbir şeyi, hep sıfırın altında yaşamak da var bu kısacık ömürde…

Hem de fark etmeden, hem de hiç anlamadan…

Kararı sizlere bırakıyorum içtenlikle, “Sil baştan başlamak gerekir mi gerekmez mi? bilemem. Yeter ki

umutlar tükenmesin, “hala umudum var, sil(meden) baştan işte” denebilsin…