Bu ülkede elimizi neye atsak, doğrularımızın hep yanlış olduğunu göre göre sürekli hayret nidası çıkarır olduk! Tarımdan, ekonomiye, eğitimden, hukuka, insan ilişkilerinden iş ilişkilerine kadar her şey yozlaşmaya devam ediyor. Bir tek sanatta dinleniyor, tertemiz bir döngüde üretirken, yaşadığımız çağın pisliklerinden uzak kalıyorduk, ne yazık ki sanat da bozulmaya son hızla devam ediyor...
Sözlerime alınacak, üstüne alınacaklar olursa, kusura bakmasın, yarası olanların alınganlığı ile kibarlık edip susarsam benim ayıpladıklarımdan ne farkım kalır?
Boyalar, malzeme alıyoruz, her gün artan dövize endeksli bir sürü sorun yaşıyoruz, malzeme arıyoruz bir kaç büyük şehir dışında bulmak imkansız, bulunanlar da sıradan hatta daha da kalitesiz, ya da çakma!
Resim atölyelerinin çoğunda hocalar öğrencilerinin resimlerinin neredeyse tamamını kendileri yapıp “arz-talep memnuniyeti gerekçesi” ile sanatı geri plana iter olmuşlar! Öğrenciler de üçte ikisini hocalarının yaptığı resimlerin altına isimlerini yazıp, o resim kendilerininmiş gibi instagramda, sosyal medyada paylaşıp bir de kendilerine ressam, pastelist, olist vb vb diye etiketler koymuyorlar mı, hayretle izliyorum! Dilim tutuluyor!
“Atölye sergisi olacak, arkadaşlar buyrun gelin” diyorum "Ya bırak allah aşkına, kendi resimleri bile değil ki gelelim, hem sende katılma, seni de öyle sanırlar" diyenleri duydukça çok çok üzülüyorum!
Halbuki ben buna şahit olduğum ortamlarda defalarca dile getirdim, “yaptığınız anlaşılırsa tüm sanat yaşamınız biter, bir öğretmen öğrencisine yazılı yaparken soru kağıdının üçte ikisini kendi cevaplarsa, alınan not öğrencinin mi olur hocanın mı olur? Çok ayıp ve resimlerini kendi yapanlara çok haksızlık, böyle resim öğrenilmez, bu iyilik değil, öğrenciye kötülüktür, kendinize kötülüktür” demekten ben yoruldum ama sonuç değişmiyor...
Benim kendi atölyem var. Çalışmalarımı burada yaparım ve yaptığım bir resim sadece benim elimden çıkar. Haftada 2 gün sadece arkadaşlarımla olmak için başka bir atölyeye giderim ve orada şayet hoca yaptığım resme dokunmuşsa, o resmi asla kullanmam, ya yırtar atarım ya yeniden sil baştan kendim yaparım ya da müdahale azsa tamamen değiştiririm. Bunu hoca da dahil herkes bilir, şahit olmuştur! Bu nedenle böyle sergilerde adımın kendini kandırmakta ısrar edenlerle birlikte yaftalanmaması için hiç bir atölye sergisine katılmamam konusunda ikna edildim ve haklılar da!
Bu konuyu dile getirirken genelleme yapmak istemiyorum. Atölyede çalışıp da kendi resimlerini baştan sona kendileri yapanlar mutlaka vardır. Ama hayatında tek bir resmi bile yardımsız yapmamışların da kendilerine ressam demelerini topluma yapılan bir ayıp olarak gördüğümü belirtmek istiyorum.
Sayın sanat hocaları, lütfen atölyeleri ticarethane olarak değil, sanat merkezi olarak görün!
Sayın sanat öğrencileri, lütfen öğrenmek istiyorsanız resimlerinizi, sanatınızı sadece siz yapın. Hocanız demo yapsın seyredin. Sorunuz varsa sorun ama resminizi elletmeyin. Hatanızı görmek istiyorsanız hocanız size başka kağıtta ,tuvalde göstersin ama asla-asla sizin yerinize yapmasın! “Hayır ben resmim üstünde hatamın gösterilmesini istiyorum“ diyorsanız, ona da tamam, hocanız yapsın ama altına imzanızı atıp “BU RESMİ BEN YAPTIM” diyerek kimseyi yanıltmayın!
Bırakın toplum size ressam desin, siz değil...
Demese ne olur, siz sanata saygı duyduktan sonra, kendinize saygınızı koruyabildikten sonra...