Olur mu? Oluyor(muş)

Neden oluyor? Sevaba girmek için.

Hani faiz haramdı? Faiziyle, 9 taksitle sevap kazanmak için haram da unutuluyor.

Nasıl oluyor? Nalıncı keseri gibi, işimize ne gelirse, sevap adına bize ne uyarsa o uygulanıyor.

Hani Türkiye’de HAZİRAN 2019’a göre açlık sınırı 2.067 TL, yoksulluk sınırı ise 6.733 TL olmuştu?

Kimler kurban kesebilir diye baktığımızda, “buluğa ermişse ve 96 gram altın veya o kadar parası varsa kurban kesmesi gerekir” bilgisine ulaşıyoruz.  Bu yazıyı yazdığım andaki altın fiyatlarına bakarak yaptığım hesaba göre,

96gr altını yani 24.708.30 TL’si olan kişi kurban kesebiliyor.

Hani bizim insanımızın cebinde bu kadar para?

Bu ülkede %60’dan fazlası “yoksulluk sınırında” yaşarken, kredilere, faizlere gömülmüşken, evini ve ailesini geçindirmek için çırpınırken ve aldığı para ile karnını zor doyururken nereden bulacak her an hazırda olacak 24.000 TL’yi.

Keşke bulsa, keşke olsa, keşke kurban kesebilseler…

Keşke Kurban Bayramını bayram gibi kutlayabilseler, kredi kartlarına bir de “sevaptır” diyerek binlerce lira borç eklemeseler.

Ben ne bayramlara ne de kişilerin tercihlerine hiçbir şey demeyi düşünmem. Bayramlar bence de çok özel ve değerlidir ama ben kurban kesmeyenlerdenim. Bunun yerine bayramlarda öksüz, yetim, şehit ailesi çocuklarına mutluluk dağıtmayı tercih ediyorum.

Kurban kesimi ile ilgili yazdıklarımda sadece ülkemin ekonomik durumunu bilen, çektiği zorlukları yakinen izleyen ve borçlanarak, sırf sevaptır diyerek kurban kesmeye kalkanlara neler olabileceğini öngören birinin endişeleridir.

Kurban kesilip dağıtılmasındaki adaletsizliklere, ayıplara, adı “kurban kestim” olsun diye kesilen ve buzdolaplarını dolduranlara vb hiç değinmeyeceğim.

Hatırlarız hepimiz, çocukluğumuzda da kurbanlar kesilir ve kesilen kurban etlerinin üçte biri akrabaya, üçte biri fakirlere dağıtılır, kalan üçte biri de kurban sahibine kalırdı.  Bizde de  büyüklerimiz böyle yapardı, bizler de böyle gördük, böyle öğrendik; soframız da kesilen kurban eti bayram boyunca ziyaret edenlere ikram edilir, her gelene yedirilir, kurban kesenin payına düşen et de bu şekilde tüketilirdi. Halen de uzak-yakın çevremde, ailemde böyle sürmekte…

İnşallah bunu unutmayanlar çok olur, uygulayanlar bulunur ve bayram tatil amacıyla, kesim de Allaha mesaj amacıyla göstermelik vitrinlerde kalmaz.

Dilerim, Kurban Bayramı alışkanlıklarımız örf ve adetlerimize göre devam eder, teknolojinin gelişmesiyle ziyaret yerine telefonla bayram kutlaması yapanlar azalır, büyükler, akrabalar, yakınlar ziyaret edilir. Arife günü dualarımız kaybettiğimiz canların mezarlarını ziyaret ettiğimizde yerini bulur.

Umarım insanlarımız sevaptır diyerek kredi kartlı kurbanlardan medet bekleyerek çoluğunu çocuğunu bayram sonrası aylarca mağdur etmez…

Hepimize hayırlı bayramlar dilerim… Esenlikle kalın…