Bu günkü yazımı tüm yol arkadaşlarına, bunun değerini bilen canlara sunuyorum.

Yaşam yolunda yürümek bazen çok güzel, bazen acılarla dolu ama her şeye rağmen yürünülmesi gereken bir yoldur.

Bir hedef, varılacak bir yer vardır ve tüm duyumsanan endişeler, üzüntüler, sevinçler ve yaşanılan her şey o hedefe doğrudur. Tabii bazen nereye varacağını önemsemeden yürür gider insan, kederine, sevincine, zorluğuna, yüküne rağmen.

Yıllar geçtikçe bu manevi yük ve yorgunluk daha da artar. Yürünen bu yolda yalnız olmak ağırlaştırır insanı, adımlar seyrekleşir, güçsüz ve amaçsız, mutsuz olur. Birine ya da birilerine ihtiyaç duyulur! Keşke şu an yanımda olsa diyeceğiniz birilerine!

İşte ben bu kişiye “yol arkadaşım” diyenlerdenim.

Birine yol arkadaşım demek, o yolda her adımın daha güvenilir atılabilmesi demek, yorulunca “hadi” diye fısıldayacak sese sahip olmak, daraldığınızda birinin elinizden tutacağını bilmek demektir.

Bunu doğrudan (ve sadece) hayat arkadaşlığı, aşk, sevgili olma durumu, aile ilişkileri ya da cinsellikle kesinlikle ilişkilendirmemek lazım.

Yol arkadaşım dediğiniz kişi ayrı bedenlerde, benzer ruhu paylaştığınız insandır ya da kişilerdir...

 O an yanınızda olmasa da aklınıza geldiğinde yağmurda ıslanırken bile güneşi hatırlayıp onun varlığını bir yerlerde hissetmek içinizi ısıtır, güven verir.

 Aradınız mı bulursunuz, ihtiyacım var demenize bile gerek kalmadan varlığıyla size güç verir, yanınızda olur.

Saat, yer, mekan ve ortam fark etmeden..

Bazılarımızın korkularını, endişelerini paylaştığı bir dosttur elinden tutan, güvenilir olan.

Her ne olursa olsun orada duran, arandığında, aradığında bulunan; kalk, ağla ama vazgeçme haydi devam et diyen. Ya da endişeleri azaltan, sevinçleri büyüten. Başarınla gurur duy, çığlıklar at, çekinme diyen..

Bazen bir aile bireyi, ya da eş de olabilir bu kişi ya da sadece bir arkadaş.

Erkek, kadın olması değildir önemli olan, insan olmasıdır, siz olabilmesidir, sizi sevebilmesi ve aranızda güvene dayalı bir paylaşım beraberliği olabilmesidir.

“Benden geçti artık” diye düşündüğü her konuda sizin tebessümünüz ve dokunuşunuzla yeniden canlanacak bir maneviyattır yol arkadaşlığı.

Bazen yüzlerdeki çizgilerde birlikte çocukluğu, gençliği yaşamak, bazen gençliği olgunluğun zerafeti içinde taçlandırmaktır bu arkadaşlık.

Yollar değildir arkadaşlığı belirleyen, yolların kavuştuğu kavşaklarda kucaklaşabilmektir içtenlikle.

Paylaşabilmektir çok şey; konuşmaya bile gerek duymadan.

“İyi ki varsın” derken bile ferahlamaktır gönülden.

Yazsak sayfalar dolusu yazılır, ama sözün özü “yol arkadaşları” olmalı insanın. 

Yaşı, cinsiyeti, konumu, şusu busu ne olursa olsun! 

“HAYATA RAĞMEN, HAYAT İÇİN, NEFES ALMAYA DEVAM EDEBİLMEK İÇİN, YENİDEN DİYEBİLMEK İÇİN ELİNDEN TUTACAK BİR YOL ARKADAŞI ...”

“İyi ki buldum seni-iyi ki bulmuşsunuzdur onu” diyebilmek için…