2015/Aralık ayının son günleri. Evime gitmek üzere Kızılay’dan birkaç durak ileriden metroya bindim. İlk dikkatimi çeken manzara; 14-15 yaşında tesettürlü ve henüz çok toy bir kızımız metronun iç duvarına yaslanmış, karşısında da onu adete metro duvarına yapışmaya zorlayan 25 -30 yaşların sakallı bir oğlan. Kızın üzerinde ki mantonun kalitesi, kızın varlıklı bir aileye sahip olduğunu gösteriyor. Oğlan kızın kulağına çok yakın bir mesafeden ona bir şeyler fısıldamakta ama kız başını önüne eğmiş ve ona hiçbir tepki vermiyor.

Ellerimde çanta ve paketler olduğu halde ben de bu gençlerin yanında durdum. Bu esnada tren Kızılay’a geldi ve kapılar açıldı. Oğlan kıza; “Haydi inelim” dedi. Kız cevap vermedi. Oğlan ikinci sefer, “Haydi inelim” diye tekrarladı. Bu sefer kız; “Ben inmeyeceğim” diyerek cevap verdi. Anlaşılan oydu ki kız oğlanın kendisine yaptığı psikolojik baskıdan memnun değildi ve oğlanın kendinden ayrılmasını istiyordu.

Bu sefer söze ben karıştım. “Niçin bu kızı zorluyorsun? Haydi, sen in” dedim. Sakallı delikanlı bana; “Biz arkadaşız” dedi. Bu esnada kız tekrar konuştu ve “Hayır. Biz arkadaş değiliz” dedi. Bu sefer ben biraz da sert olarak, “Utanmıyor musun bu tertemiz kızı taciz etmeye. Bir de sakal bırakmışsın” dedim.

Kız bu arada vagonu arka kapısına doğru gitti. Ancak delikanlı bana cevap bile vermedi. “Elinde ki avını kaçırmış bir sırtlan” gibi kızın peşi sıra gitti. Bu arada trenden inecekler inmiş binecekler de binmişti. Benim de Kızılay da inmem gerekiyordu.

Ben o geceyi uykusuz geçirdim. Ayıptan anlamayan ve utanmayan bu zalim insan, bu temiz kızı ne yapıp yapmış ve ağına düşürmüştür diye uyuyamadım. “Bu kızı bu sırtlandan kurtaramadım” diye hayıflandım, durdum.

Bu ve benzeri durumlara düşen kızlar, “İmdat… Bu adam bani taciz ediyor” diyerek bağırmalı ve etraflarında ki insanlardan yardım istemelidir. Aileler, hayatın zorluklarını tanımayan kızlarını kesinlikle yalnız okula ve çarşıya göndermemeli ve mutlaka kızın yanında bir refakatçisi olmalıdır. Belediyeler metro ve otobüslerde sadece “engellilere” değil hanımların kullanacakları “pembe otobüsler metroda pembe vagonlar” sefere koymalıdırlar. Polis, sivil ekipler ile toplumu kontrol etmelidir. Ve hükümet, Anayasa ve kanun değişikliğine ihtiyaç duymayan 28.Şubat dayatması “karma eğitimin” karşısına çok acil olarak, “kız okullarını” tekrar açarak, ahlaksızlığı kaynağını kurutmaya çalışmalıdır.