İnsan ne aradığını bilmeyince boşluk ve tatminsizlik hissi yaşıyor. Kişi bir şey bulsa da bulmasa da aramaya devam ediyor ama hep içinde bir şeyler eksik kalıyor. Bir süre sonra arayışta olmak, alışkanlık haline geliyor. O zaman da bulunan şey önemli olmuyor çünkü kişi bir türlü tatmin olmuyor.

Günümüzde hep arayışlar devam ediyor, bu durumdan kurtulmak için önce kişinin ne aradığını bilmesi gerekir, arayışın ne olduğunu, nereye vardıracağını bilmek gerekir. Sorulara tatmin edici cevaplar bulunduğunda arayış sona erecektir. Huzur gelecek ve mutluluk akacaktır.
Arayışın nedeni, fiziksel ve duygusal düzeylerde bir boşluk oluşmasıdır. Eğer kişi içindeki boşluğu dolduramazsa doyuma ulaşamayacaktır. Ne aradığını bilince arayış devam eder ve her adım sizi aradığınız şeye biraz daha yaklaştırır. Ama insan aradığı şeyin ne olduğunu bilmeyince boşluğu doldurmak için hep bir şeyler ve bir yerler arar. İçsel boşluğu doldurma ihtiyacından istek oluşur ve bu isteğin de başka yerde gerçekleşeceğine dair umut olur. Bu inanç kesinleşirse tatminsizlik başlar. Aranılan şeyin ne olduğunu bilmek için şu an şimdi de ve burada olmak gerekir.
Koşturmacayı bırakıp, şimdide ve burada olun, başka yerde mutluluğu aramayın. Aradığınız şeyi bulmak için başka yere gitmek gerekmez, anda kalmak gerekir. Şimdiki anda kalınca ne aradığını da insan bulmaya başlar.
Aranılan şeyin tamamlanması için aranılan şeyin tanımlanması gerekir. Eğer kişi aradığı şeyi tanımlarsa aramanın da anlamsız olduğunu bilir. Belirsizlik ortadan kalkınca arayış netlik kazanınca arama da sonlanacak. Kesin bilgi ortaya çıkınca şüpheler de ortadan kalkar. Farkındalık ortaya çıkınca , kişi iç dünyasına yönlenmeye başlar ve arama dürtüsüyle yüzleşir. Bu yüzleşme dönüşüme neden olur ve arama isteği kaybolmaya başlar.