Akıllı telefonlar evimizin bir odası adeta. Zaten evimizde değil sosyal medyada yaşıyoruz hayatımızı. Bizimkisi bir nesil farkı. Özelimizi, güzelimizi, en şık gece kıyafetiyle resmimizi, çocuğumuzun okul mezuniyetindeki konuşmasını, bebeğimizin her doğum gününü, düğün çiçeğinin kime gittiğini, tatile gideceksek uçak biletini, bundan tam 20 yıl önceki halimizi hepsini ama hepsini küçücük bir telefon ekranında yaşıyoruz. Sadece mutlu günlerin hatırası değil, kızgınsak da üzgünsek te yansıtıyoruz ekrana… Ya imalı bir sözle ya da küskün tavırlı çocuksu bir resimle… Hepsi ama hepsi çok zeki bir adamın yarattığı el kadar telefon ekranında...

Hele bir de sosyal medya aşkları var ki sormayın. Kimi pek heyecanlı, kimi neşeli, kimi hüzünlü kimisi de gizli saklı yaşanıyor sanal dünyada. Gerçek değil sanki her şey –miş gibi... Önceden aşklar böyle miydi? Bundan on-onbeş sene önce çıkmak diye bir şey vardı. Erkekler kızlara çıkma teklif ederdi. Giyinilir, hazırlanılır o ilk çıkma günü kilidi dahi olmayan güllü dallı günlüklerde yerini alırdı. Bana hobilerimi sordu, şöyle baktı, böyle süzdü, sinemaya davet etti diye sayfalarca detay yazılırdı. İlk şarkı, ilk dans, ilk öpücük, elele tutuşulan o anın heyecanı, kızaran yüzün dudak kenarına kondurulan küçük buseden söz edilirdi. Yüzyıl önce değil, on beş yıl önceydi hepsi. Ya şimdi, her şey daha suni değil mi? Sosyal medya aşkınla çıkmıyorsun bir kere ya dürtüyorsun ya beğeniyorsun birbirini... En mühim kıstasın senin hangi resmine kaç beğeni bıraktığı. İlgi ve alakası senin eline dokunmak için şekilden şekile girmesi değil, en sevdiğin resmin altına yazdığı yorumda saklı. Nbr? İle başlıyor diyalog, bırak bir parça özeni arada ünlü harfler bile yok. Ünsüzlerle sesleniyor sana, elinde olsa ismini dahi kısaltarak yazacak besbelli. Sabah günaydın mesajına karşılık veriyor, gnydn diyor, akşam yemeğinde içtiğin içkiye şerefe yazıp seni gülümsetiyor, bir de kendi hesabına sana seni hatırlatan bir detay koyuyorsa işte aşk orada başlıyor. Beni düşünüyor, bana şarkı ithaf ediyor, şiirler yazıyor, özlü sözlerle göndermeler yapıyor, beni önemsiyor diye düşünüyor insan. Gerçek mi ç, gerçekliği meçhul? Şeytanın avukatlığını yapayım mı? Ya 3-5 kişiye aynı anda aynı mesajı atıyorsa... Tıpkı senin gibi o mesajı üstüne alınan birkaç kişi birden varsa... yazık değil mi geçirdiğin zamana. Hiç konuşmadığın, hiç görmediğin, sadece telefon ekranından görüp te beğendiğin insanın gerçek kimliği seni korkutmuyor mu hiç, cesur ayı şurubu mu içtin yoksa dün gece? Bir gecede gelen aşk, gerçek aşk mı sence? Sen düşünedur ben sosyolojik bir gerçeği açıklayayım kendimce... Dinleyene, anlayana ya da anlamak isteyene...