Çocuk sahibi olmadan öncesi ve sonrası diye ayrılan zaman dilimi. Çocuklu aile, çocuksuz aile... Çocuk merkezli aile olabilmek… Çocuğun ne demek olduğunu, ne ifade ettiğini anlayabilmek ve bilebilmek… İnsanlara baktığımızda biyolojik gelişimini tamamlayamamış, duyguları, vicdanı, insani yönü hiç gelişmemiş olanları gördüğümde Eyvah! Diyorum. Hele hele sosyal sorumlulukların unutulmaya yüz tuttuğu bu dönemde… İnsanlardaki bu umursamazlık, bu duyarsızlığın toplumdaki olumsuz yansımalarına çok sık şahit olmamıza rağmen, bu benci davranışların artarak devam etmesi çok ürkütücü. Sokaktaki çocukların o yardıma muhtaç halleri, çözüm bekleyen dertleri.
Hey!! Umursamaz insan dur ve düşün! Sen çocuğun için her şeyi yaptığını düşünerek sakın rahat uyuma. Yavrun şimdi senin kanatlarının altında.
Ya sonra! İşte o sokaktaki aç, susuz, sürünen, sömürülen çocuğun ruhsal gelişimi sağlıklı olmayacağı gibi ileride senin özenle büyütüp kolladığın çocuğuna da hiç zararı dokunmayacak mı zannediyorsun?
Yâda kısıtlı imkânlarla ruhsal yaralar alarak büyüyen, yetenekleri olduğu halde onları imkânsızlıktan kullanamayan o yavruların, ileride farklı dünyalarda mı yaşayacaklarını zannediyorsun?
Hayal kurma!
Ofiste, Fabrikada, pazarda, okulda, hastanede, barda,lokantada, plajda, sinemada, arabasını yıkatırken, simit alırken istiklal caddesinde yürürken hep temas halinde olacaklarını bal gibi bilirken neden başkalarının çocuklarına duyarlı olamıyoruz.. Neden!
En değerli varlıklarımızın sağlıklı bir dünyada güven içinde yaşamalarını istiyorsak değer verilmeyen o yavrulara da ilgi ile bakmayı öğrenelim. Onları sevelim, bağrımıza basalım, eğitimlerine yardımcı olalım. Olalım ki ileride birbirlerinin gözünü çıkarmasınlar, kurşun sıkmasınlar, can damarlarına kast etmesinler… Kör gözle, bencilce etrafımıza baktığımız sürece yaratanımızın bize hediye ettiği güzellikleri göremediğimiz, kıymetini bilemediğimiz sürece hiç boşuna hayal kurmayın. Öbür dünyaya da yatırım yapmamış oluruz.
İnsanlar arasındaki bu uçurum daha da büyüyüp herkesi içine çekmeden, birilerini yok etme, hınç alma planlarını geliştirmeden DUR diyelim.
Geleceğin yapı taşları olan çocuklarımıza yatırım yapıp onlara kulak verelim. Ama ELELE… Unutmayın ’’Doğru için emek sarf etmek lazım’’… Emek vermediğimiz hiçbir şeyi sevemeyiz, doğurduğumuz çocukları bile… Eğitime önce devlet, sonra millet olarak daha fazla destek verelim.