Sabah kahvesi için balkonda otururken her yıl bu mevsimde çıkıp bizi taciz eden karınca sürülerinin köşelerden çıkmaya başladığını gördüm. Yine art arda dizilmiş, kırıntı arayışındaydılar.
Bizim evde karıncalara dokunulmaz. Onların kasdi olarak öldürülmesini cinayet sayarız. Çünkü karıncalar da bizim bizim gibi can taşıyorlar. İlk baharda havalar ısındığı zaman saklandıkları ve kış uykusunu geçirdikleri yerlerden çıkıp kış mevsiminin başladığı günlere kadar kendilerine yiyecek bulma gayretiyle çalışıyor da çalışıyorlar. Hiç yorulmadan, bıkmadan, usanmadan nafakalarını temine gayret ediyorlar.
Ama bazen ayak altında ezildikleri de oluyor. Ne tekim bu sabah balkonun köşesinde ölmüş bir karınca gördüm. O kadar üzüldüm ki sormayınız. Kendi kendime o minik yaratığın annesini, babasını, hatta ondan meydana gelmiş olan yavrularını düşündüm. Acaba onun ölümüne üzülmüşler midir diye düşündüm.
Tam bu düşüncelerle hazin sonumu da düşünmekten kendimi alamadım.
Öyle ya; bir gün şöyle veya böyle, ama mutlaka ben de her canlı gibi ölecektim.
Çünkü " Her nefis ölümü tadacaktır " ihtarını hatırladım.
Ben bunları düşünürken, eşim mutfak penceresinden seslendi:
-Hüseyin Bey Atalay Şahinoğlu diye birisini tanıyor muydun?
Bu sorunun devamında genellikle ne söyleneceğini de biliyordum.
-Evet ne oldu? Yoksa kötü bir haber mi var? diye sordum.
-Vefat etmiş. Allah rahmet eylesin …
Bir anda sarsıldım. Yüreğimde garip bir sızının kabardığını hissettim.
Demek ki Atalay Bey de Rahmeti Rahman'a yürümüştü.
O'nun bir Üç Aylar günü hem de Berat Kandili'nin kutlanacağı gecenin öğle namazında dar-ı bekaya irtihal edişi sıradan bir ölümü elbette düşündüremezdi.
Atalay Bey'i 40 yıldır tanıyordum. Yıllar öncesine dayanan çok samimi bir dostluğumuz vardı.
O'nu, iyiliksever, hayırsever, gani gönüllü, vatan ve milletin temel değerlerine sıkı sıkıya bağlı, Türkiye'nin gelişmesi ve kalkınması konusunda hiç bir fedakarlıktan kaçınmayan, dost canlısı bir beyefendi olarak tanımıştım.
Üzdü bizi Atalay bey.
Ama balkonumdaki karıncaya da can veren Yüce Rabbimiz " Her nefis ölümü tadacaktır " ihtarıyla, ölümden sonra da bir sonsuz hayatın varlığına işaret buyuruyor.
O ebedi alemde buluşmak dileğiyle, Yüce Mevlamızdan Atalay Bey Ağabeyimize ve tüm geçmişlerimize rahmet ve mağfiretiyle muamele buyurmasını niyaz ediyorum.
"İnna Lillah ve İnna İleyhi Raciun"