Bu sütunda dün neyi okudunuz?
Geçimini taksi şoförlüğü yaparak sağladığını belirten, siz değerli okurlarımdan birinin, İstanbul'un trafik çilesine ilişkin dert dolu sözlerini.
Ve de benden bu konuda bir yazı yazmamı istemesini, benim de 'herşey eski tas eski hamam olduğu için, yeni yazıya ne hacet' diyerek, bu konudaki onlarca yazımdan birini tekraren yayınlayacağımı söylememi.
İşte bu güne bıraktığım İstanbul'un trafik sorununa ilişkin bir yazımın kısaltılmış hali:

*
Allah yardımcıları olsun.
Kimlerin?
Ambulansların içindeki hastaların.
Başka?
Yangına yetişmeye çalışan itfaiyecilerin.
Başka?
Olay yerine ulaşma gayretindeki polislerin.
Niye?
Bırakın otobüs, minibüs ve otomobillerin hiç susmayan kornasını, ambulansların, itfaiye araçlarının, ekip otolarının canavar düdüğü de fayda etmiyor diye…
Nerede?
Çoğu bölgede kaplumbağa hızıyla ilerleyen İstanbul trafiğinde!
Defalarca yazdım, İstanbullu okurlardan gelen şikayetler üzerine yine yazıyorum… Ve de soruyorum:
Trafik rezaletinin böylesi, dünyanın hangi modern kentinde görülmüştür?
Bazıları diyecektir ki;
Beteri de vardır.
Ben de diyeceğim ki;
Hiç sanmıyorum.
İşte, bir süre önce gazetelerde yer alan, dış kaynaklı bir haberin özeti:
“Dünya çapında büyük metropolleri içeren araştırmanın sonuçlarına göre, İstanbul’daki sürücülerin, listenin en sonunda yer alan Rotterdam şehrindeki sürücülere göre yılda 24 bin kez daha fazla dur-kalk yaptığı ortaya çıktı.”
Araçların ‘dur-kalk’ yapması ne demek?
Sürücülerin bir gaza, bir frene basması demek.
Bu nerede olur?
Güçlükle ilerleyebilen yoğun trafikte!
Uzun sözün kısası, İstanbul’u yönetenler ‘Metrobüs’ gibi, metro gibi, ‘Marmaray’gibi, tüp geçit gibi mükemmel hizmetlerin ardından, artık insanları çileden çıkartan-stres küpüne çeviren kent trafiğini rahatlatmak için kolları sıvamalıdır.
Belki farkında değiller ama, günlük seyir halindeki araç sayısı 3 milyon 800 bine yükselen İstanbul trafiğinde, 20-25 dakikalık mesafelere 2-25 saatte ulaşabilmenin stresini yaşayan insanlar, hep bir ağızdan aynı şarkıyı söylemeye başladı:
“Oynatmaya az kaldı, doktorum nerede?”