Dostlar, 2021-2022 Eğitim-Öğretim Yılını da tamamladık.

Önümüzde üç aylık bir tatil dönemi başlıyor.

7’sinden 70’ine hayatı iyileştirme yolunda ‘niyetimiz’ olmalı!

9-10 yaşlarından itibaren geçen yıllarım bir sinema şeridi gibi gözlerimin önünden akar gider…

1960’lı, 1970’li, 1980’li yıllar…

Belki aile olarak biraz şanslıyız diyebilirim.

Kayseri bizim, ‘ata yurdumuz’

Develi İlçesi, ‘ana yurdumuz olur…

Bu ilçemizde, Hinterlandı üzerinde…

İsminden de anlaşılacağı üzere, rahmetli büyük dede ve amcalarımızın;

“Üç katlı avlu içerisinde büyük konakları…” bulunuyordu.

Bu konakların insan üzerinde büyüleyici bir atmosferi vardı.

Dedelerim de İmam Mehmet Efendi ile birlikte Hacca gitmiş, birlikte olmuş, ondan dersler almıştır…

Bende Hacı Ramazan ve Ahmet hoca Efendi…de kuran öğretisi almış dini eğitimler ile yetişmiş.

Çocukluğumuzda Dedem ,Babam dan ondan çok terbiye, ahlak istifade ettiğimi de söyleyebilirim.

Rahmetli babamın annesi Güllü Hanımefendi (ninemiz) Osmanlıca ve Türkçeye hâkim bir kadınmış.

Notlarını genellikle Osmanlıca tutarlarmış.

Bizler üzerinde, yetişmemiz üzerinde çok emekleri olmuştur.

Vaktin üç diliminde, ‘yemek sofraları’ bir bakıma, ‘sohbet sofrasına’ dönüşürdü.

Büyük bir lezzet/ tat aldığımızı, maddi ve manevi doyuma ulaştığımızı söyleyebilirim.

İlçemizin hemen 20 km ötesinde, yahyalı yemyeşil bir vadide uzanıyordu..

Bağları, Bahçeleri, evleri, konakları, çeşmeleri, camileri, hanları, hamamları ve tarihi çarşısı ile gayet hareketli canlı bir kent dokusuna sahipti.

Rahmetli Dedem (annemin babası) İstiklal Savaşı Gazisi, Develi İlçesinin esnaflarından;

Taştan Efendi olarak bilinirdi.

İlk-Orta ve Lise Yıllarımız, ‘yaz tatillerimiz… o serin havasını teneffüs ettik, diyebilirim.

Hayatın önemli cilvesi burada saklı…

Sizleri, çocukluk/ veya gençliğe uzanan yıllarda etkileyen sıcak bir atmosfer…

Sabah, güneş doğmadan kalkıyorsunuz!

Seher vaktinin o kutsi havası iliklerinize kadar doluyor.

Rahmetli Dedemiz prensip sahibi bir insandı.

Üç katlı evin güneye nazır büyük salonunda divana kurulacak;

“Sabah Kahvesini…” büyük bir huzur içerisinde yudumlayacaklardı.

Annemin annesi (Hacı Anne derdik) tam bir Osmanlı Hatunu idi.

Kendilerine, “Anadolu’nun Bilge Kadını…” diyebilirim.

Özüyle, sözüyle, duruşuyla bizleri derinden etkiler. Terbiye ederdi.

Rahmetli Dedemin bağında, Bahçesinde sıklıkla birlikte olurdum…

O yaşlarda, ‘ticari hayatı’ daha yakından temaşa ederdi.

Ev komşuluğu kadar, ‘esnaf komşuluğu da…’ önemliydi.

Ahilik Kültürünün ruhani havasını hissediyorsunuz!

Öyle ve İkindi vakitleri esnaf, Çarşı Camisinin yolunu tutarlardı…

Bende vakit namazlarını kolaydım…

Hiçbir dükkânın kapısı kitlenmezdi.

Sadece bir sandalye konurdu!

Edebin, adabın, güzel ahlakın birlikte yaşandığı bir atmosfer…

(devamı yarın)