Kemalist, komşusunun derdiyle üzülen, sevinciyle sevinendir, gönül sofrası ve hane kapısı her zaman açık olandır. Çileyle mayalanan, sabır ve sükûnet ile yaşayan, çektiği çileler sadece ölümle son bulan ama hiçbir zaman isyan etmeyen, yaşadıklarıyla nefsine izzet katan Anadolu insanıdır…

Zalimlerin korku zincirlerine her zaman bir halka daha ekleyen, gözlerinden yanaklarına akan yaşlarla değil, kalbine gömdüğü gözyaşları ile zalimin karşısında güvenilecek, dayanılacak sağlam bir duvar, sığınılacak koca bir kaledir Kemalist… Cefa çekmenin dikenleri yüreğini acıtsa da o güle âşık olandır…

Şeyh Edabalı’dır, Yunus’tur, Sarı Saltuk’tur, Hacı Bektaş Veli’dir, Pîr Sultan Abdal’dır, Aşık Veysel’dir, Dadaloğlu’dur, Köroğlu’dur, Seyit Battal Gazi’dir, Karacaoğlan’dır Kemalist… Yani fikirdir, eylemdir, kalplerde tomurcuklanan türküdür, ağıttır, neşedir, elemdir, kederdir Kemalist…

Millî mücadelede açlık ve sefaletle savaşan, buna rağmen umutlarını toprağa bağlayan, kötülükleri bağrında, merhameti yüreğinde saklayandır Kemalist.

Canı yoksulluğuna, yüreği sevdasına emanet olsa da vatanının geleceğine kasteden tel örgüleri yırtıp atandır.

Türk Yurdunda Türk’e kurulan kanlı pusuyu, bozkırların tarihine gömendir…

Cehenneme dönüşen güz karanlığını bahara dönüştüren, tükenmeye yüz tutmuş özgürlüğüne, gökyüzündeki uçurtmalar misali özgürlük katandır Kemalist. O uçurtma ki; masumiyete bürünmüş, şımartılmamış vatan kokulu çocukların yüzlerine tebessüm, şen yüreklerine su serpendir…

Karanlığın sahiplerine inat, bu vatanı canla başla ve türlü fedakârlıkla bize yeniden yurt edendir, sahip olduğu tek bir somun ekmeğini paylaşacak kadar tok olandır Kemalist.

Yanıp kül olurken yandığını söylemeyen, baştan sona Anadolu kokan Türk analarıdır…

1071’de Anadolu’ya girip, 1922’de Anadolu’dan asla çıkmayacağımızın mührünü bu topraklara vurandır Kemalist.

Leylak moru, gülkurusu yüce dağların eteklerinde, Anadolu’yu yeşil bir kilim gibi ilmek ilmek dokuyandır…

Toros’un, Erciyes’in, Ağrı’nın, Ilgaz’ın, Uludağ’ın doruklarında bir kar tanesi, Sakarya’da, Kızılırmak’ta, Fırat’ta, Dicle’de çağlayan bir su damlasıdır Kemalist!

Kederine, acısına ağıtlar döken, başkasının yasına matem tutandır… Sevincini, mutluluğunu beyitlere kazıyan, komşusunun sazına Türkü olandır Kemalist…

Zeytin’in karasıdır, buğdayın hasıdır, çayın demidir, pamuğun beyazıdır, ayçiçeğinin sarısıdır, gelinciğin kırmızısı, baklavanın şerbetidir… Bu toprakların harmanıdır Kemalist…

Ege’de Efe, Ankara’da Seymen, Karadeniz’de Uşak, Erzurum’da dadaş, Elazığ’da gakkoştur, Güneydoğu’nun yiğit kekosudur…

Bozbulanık ırmaktır, sazdır, kavaldır, dosta yakılan Türküdür, kerpiç duvardır…

Güneydoğu’da ağıttır, Karadeniz’de horondur, Ege’de Zeybektir, İç Anadolu’da Halaydır, Trakya’da çiftetellidir Kemalist…

Bin bir baharı saklayan diyarlarında, geceleri süt kokan, gübre kokan kerpiç evlerde, ipek seccadeler üzerinde huzurla namaza durandır…

Metehan’dan tutunda, Gazi Mustafa Kemal Atatürk’e kadar bütün başbuğların benliğinde, tek yürek çarpan yazılmış ya da yazılacak olan destandır Kemalist…

Bu Kemalistler var ya bu Kemalistler dostlarım… Medeniyettir, hürriyet aşkıdır, vatan sevdasının adıdır. Kardeşliğin ormanı, dayanışmanın deryasıdır. İnsan olmanın yurdu fedakarlığın zirvesidir.

Kısacası dostlar Kemalistler, bize bu toprakları yeniden vatan yapan Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün şanlı şerefli ordusudur… Kuvâ-yi Milliye’nin ta kendisidir. Türkiye’dir Türkiye… Bendir, sendir, odur, hepimizdir… Birliktir, dirliktir, beraberliktir… Türk yurdunu ilelebet payidar kılacak olan ufuktan doğmuş bir güneştir! BİTTİ