İhtilal yapmam lazım…

Yani devrim… Veya değişim…

Her neyse… Yaz geliyor, havalar ısındı…

Değişim şart…

Değişim sadece kişisel değil, toplumsal olmalı..

Mesela, gelen turist kazıklanmamalı…

Mesela, tiril tiril giyinmiş gencecik kızlara öyle  ………….bakılmamalı…

Yıllar öncesinden yitirmeye başladığımız, dostluk kavramını, arkadaşlık duygularını en azından komşuluk ilişkilerini yeniden kazanmak için değişim şart…

Eğer sıcacık bir merhabanın özlemini içinizde hissediyorsanız, tüm tanıdıklarınızla beraber büyük değişim hareketi başlatın…

Neden böyle söylüyorum; çünkü tüm bunları anlatacak, değişimin kodlarını bize tanımlayacak o toplum mühendisleri sırra kadem basmış durumda..

Onun için bunları bizler başlatmak zorundayız…

Elbette bu değişim, sizin fiziksel ve ruhsal yapınızı da etkilemeli…

Şöyle zarafetinize yakışacak şık bir kıyafet moral değerlerinizi yükseltecektir…

Hafif bir makyaj…

Amman dikkat, bir adım fazla ileri gitmeyin…

Eğer İstanbul’un elit bir bölgesinde değilseniz, kendini imha edecek bir bomba gibisiniz..

Dışarıda bu değişimleri kabullenemeyen bir güruh var.

Onlar her değişime karşı direnç gösteriyor…

Yıllar önce yitirmeye başladığımız ahlak duygularını  yeniden yeşertmeden bu sorunları çözebilmemiz pek mümkün  değil…

Evet… Böyle bir güzel havada bunlardan söz etmek ne kadar sıcak ve sevecen…

Haklısınız…

Ama, konuşması gerekenler suskun kalınca, tecavüzcüler, adli kontrol şartıyla salıverilince uyarmak bize kaldı…

Oysa bu güzellikler içinde söylenebilecek tek bir laf vardı:

Seni seviyorum…

Annenize babanıza, kardeşinize arkadaşınıza…

İşte o sihirli sözü unuttuk…

Sevgi yoksa ahlak yok, işte bunu hatırlamak gerekiyor…

İşte o nedenle kişisel ihtilal yapmamız gerekiyor…