Beşinci sınıfa giden bir kız çocuğu annesi, 45 yaşlarında alımlı güzel bir hanımefendi anlatıyor, kızının yaşındayken başından geçenleri.

Kars’ın bir köyünde ortaokula gitmeye hazırlanırken evimizde sobadan çıkan bir yangında ağır yaralanarak 1 ay Kars Devlet Hastanesinde kaldım. Hastane sonrası tedavi amaçlı yatağa bağlanmış küçük bir kız çocuğuydum. Ortaokul heyecanı yaşadığım o günlerde başıma gelen bu vahim olay okul özlemimi 2 yıl geciktirecek kadar hasar vermişti bünyeme.2 yıl sonra okulun ilk günü hem yaş hem de boy olarak hemen fark edildiğimi anladığımda, sanki suç işlemişim gibi, sıkılgan, utangaç, başı öne eğik bir kimliğe sahip gibiydim. Arkadaşlarım yüzümde ve ellerimdeki izlerin sebebini her sorduğunda azalan özgüvenim hepten yok oluyordu sanki. Aylar geçiyor okula alışmam ve derslerde bir adım ilerlemem bile mümkün olmuyordu. Aileme her gün okula gitmek istemediğimi söylesem de nedeniyle ilgili bir cümle kuramıyordum. Kars’ın küçük bir köyündeki 30 Ekim Ortaokulunda hiç bir arkadaş edinemeden ve yarıyılı bile bitiremeden okuldan alınarak, tedavi için İstanbul’da doktor olan amcamın yanına gönderildim.

 Amcam haftada bir kabarıkların yok olması ve yaraların azalması için, yanık yerlerinden ilaç enjekte ederdi. Yanık yerlerinin solduğunu görünce minik yüreğim pır pır eder o hiç sevemediğim okulum aklıma gelir ve okul heyecanı benliğimi sarardı. Amcama her gün sorardım yara izlerinin yok olması ne kadar sürer diye, tamamen gitmese de zamanla çok azalacak merak etme diye ümit verirdi amcam. Bu benim okula başlamam için yeterli cevap değildi tabi ki. Böylece tedavi bu şekilde üç dört ay sürdükten sonra amcam beni Plastik Cerrah’a götürdü. Sevinçle üzüntüyü aynı anda yaşadığım ilk deney cerrah ‘tan aldığımız cevaptı.18 yaşından önce estetik ameliyat olmak mümkün değildi.

Kabuslarım yeniden başlıyordu, kabuslarımla yeniden köye geri dönüp bedenimdeki izlerle yaşamaya alışacaktım. Hiç kolay değildi bedenimdeki izlere alışmak çünkü bunlarla doğmamıştım. İyice içime kapandım, aile kalabalığına hiç karışmaz, vaktin çoğunu dışarda geçirir oldum. Tezek yaparak, koyun güderek, mal otlatarak, at binerek oyalanıyordum. Tek hayalim kayalara uzanarak gözlerimi kapatıp,  genç kız olarak kendimi yanmadan önceki halimle düşünmekti. O inanılmaz korkunç olay olmasaydı şimdi 7.sınıfta belki de çok başarılı bir öğrenci olacağımı düşünerek saatler boyu hayal kurardım.

Durmadan köy işleriyle meşgul olarak oyalanıyordum. Ama okumalıydım ne olursa olsun bedenimdeki izlere alışıp okumalıydım.