Bana “Dünyanın en zor işi nedir?” diye sorsalar hiç duraksamadan,

“Yaşamaktır” derdim…

Hele Türkiye’de yaşamak çok daha zor…

Çünkü Türkiye’de, heyecan ve içtenliğin, sevincin yerini 'Biçimsel koşullara kerhen uyma'ya bıraktığına tanıklık ediyoruz.

Herkesin suratı inanın ki beş karış…

Bırakın gülmeyi sırıtmayı bile kerhen yapıyor.

Türkiye her geçen gün büyüyor, ortalık güllük gülistanlık ta insanımızın yüzü neden gülmüyor?

Vitrinlerde daha ileri, daha geniş demokrasi argümanları tüm duyu organlarımızı 'iletişim harikaları sayesinde' kuşatırken mağazanın içinde ruhumuz neden kararıyor, nasıl oluyor da karnımız açlıktan zil çalıyor, güven duygusu yerini nasıl oluyor da sürekli ve kalıcı endişelere, kaygılara bırakıyor.

Türkiye’de yaşayan milyonlarca emekli bugüne kadar çok siyasetçi gördü. Deyim yerindeyse artık insan sarrafı oldu. Elbette her emeklinin insan sarrafı olduğundan söz edemeyiz. Ama görünen köy artık kılavuz istemiyor.

Milyonlarca emekli artık bir parmak bal da istemiyor.

Verilen vaadlerin yerine getirilmesini istiyor.

Çünkü artık takat kalmamıştır.

ÖNCEDEN…

Çok değil, 20 yıl önce..

Ev araba hayali kuran insanlar,

Şimdi,

Çay, Şeker, Yağ, Sebze, Meyve alabilmenin hayalini kuruyorlar..

Önceden…

Tatile gitmek modaydı,

Şimdi

Markete gidebilmek moda..

Önceden…

Okuyup, Öğretmen, Polis, Hemşire, Memur vs. olabiliyordun,

Şimdi İse…

Kurye yada inşaat amelesi olunca mutlu oluyorsun..

Önceden…

Araba alınca rahatlıyorduk,

Şimdi

Arabaya benzin alınca huzur buluyoruz..

Önceden…

Dürüst, Efendi, Tecrübeli, Bilgili adama saygı vardı,

Şimdi de..

Din tüccarına, Hırsıza, Yalancıya, Dolandırıcıya büyük hürmet var..

Önceden…

Eleştirmek büyük çaba ve bilgi gerektirirdi,

Şimdi

Yalakalık, Dalkavukluk için çaba harcanıyor..

Önceden insanlarımız..

Doğruya doğru, yanlışa yanlış derdi,

Şimdi

İşine gelene doğru, İşine gelmeyene yanlış deniliyor..

Önceden…

Milliyetçilik, Atatürkçülük, Ülkücülük vardı,

Şimdi

Arapçılık var..

Önceden…

Din adamlarına saygı vardı

Şimdi

Din pazarlayanlara hürmet var..

Önceden sevgi vardı,

Şimdi nefret var, Ayrışma var, Ötekileştirme var..

Önceden…

En büyük kabadayılık efendilikti

Şimdi

Karı kız dövmek, Ona buna sataşmak, Suça bulaşmak delikanlılık oldu..

Önceden…

Hacı, Hoca, Sakallı gördük mü elini öperdik,

Şimdi

Arkamızı korumaya çalışıyoruz..

Önceden…

Kaymakam, Vali halkın arasında dolaşırdı,

Şimdi

Ne adını bilen var ne de yüzünü gören..

Önceden…

Birinin yanlışını gösterdiğinde veya düzelttiğinde teşekkür alırdın,

Şimdi

Vatan haini, Terörist oluyorsun..