Evde çalışırken bazen şarkı da dinlerim. Barış Manço’nun “Derdi var dağların, dağlar öldü, ağlarım’’ şarkısı TRT Müzik’te çalıyordu.

Barış’ın dün de aynı zamanda doğum günü idi. Gayri ihtiyari şarkı ile birlikte yıllar ötesine gittim…

Sevgi ve hoşgörünün belki de en güzel seslerinden biriydi Barış Manço, soğuk bir 1999 Şubat’ında aramızdan ayrılmıştı. Bıyıkları, hiç kestirmediği saçları, yüzükleri, giyim ve kuşamıyla ‘Karizma’ eksiği olan bir ülkede büyük bir sanatkardı.

Sanatçı nasıl olmalı; diye soruyoruz çoğu zaman, işte iyi sanatçıya büyük örnek Barış Manço’dur.

Çocukların abisi, yaşlıların kardeşi olmak herkese nasip olmaz ama Barış Manço’ya bu güzellik nasip olmuştu.

Onun şarkılarıyla aşık oluyor, onun şarkılarıyla hayaller kuruyorduk…

“İki küçük kol düğmesi’’, “Can bedenden çıkmayınca’’, ‘’Unutamadım ne olur anla beni’’, ‘’Gülbebeğim’’ diyerek gidiyordu aşk hikayelerimiz.

Her şarkıda topluma bir mesaj vermek zordur ama Barış Manço şarkılarında hep bir mesaj saklıdır.

“Sarı çizmeli Mehmet ağa, bir gün öder hesabı’’ gibi...

Ve yine eskimeyen türkülerimizi ve eserlerimizi Barış Manço genç nesile sevdirmiştir. Bu türküler “Havada bulut yok’’ “Gesi bağları’’ ‘’Gamzedeyim’’ ‘’Estargon kalesi’’ ‘’Genç Osman’’ ‘’Ayrılık’’ ‘’Uzun ince bir yoldayım’’ gibi birçok eser onun ses ve yüreği ile hayat bulmuştur.

Tabi ki bende ve aşıkların yüreğinde ‘’Unutmadım ne olur anla beni’’ şarkısının apayrı bir yeri vardır.

‘’Yıllar ikimizden de çok şeyler götürmüş sen yeni yuva kurarken, beni paramparça bölmüş gözlerimde yaş, kalbimde sızı, unutmadım seni unutamadım, unutamadım ne olur anla beni’’ ve ‘’Gülpembe’’ eseri, herkesin yüreğinde taşıdığı bir şarkıdır. Ve Türk geleneklerini anlatan bir hikaye ‘’Sakız hanım ve mahur bey’’ insanı alıp geçmişe, Osmanlı beyefendisi ve hanımefendilerine götüren bir hikayedir. Barış Manço yaşarken büyük işler içerisinde olan bir sanatçıydı gerçek bir “devlet sanatçısı’’ idi.

Barış Manço’ya göre, Türkiye’nin de bulunduğu konumun kesin bir sınırlaması yoktur. Türkiye, doğudan bakıldığı zaman batıda, batıdan bakıldığı zaman da doğudadır. Bu konudaki duygularını ise, Japonya konserinde 20.000 Japon’un Türk bayrağı çıkartıp sallamasından televizyon başındaki insanımızı duygulandırmıştı. Ekranlarda ilk ve örneği olmayan programlar onun eseri idi. Çocuklar onun programları ile özgüvenlerini kazandılar, onlar ‘’Adam olacak çocuklardı’’ ve biz bu programlarla büyüdük. Yine yaşlılarımız ‘’İkinci kahvaltı’’ ile onun programlarında kendilerini buldular.

Ve ‘’Dönence’’ farklı bir dünya belgeseli olarak ekranlara geldi. Dünyayı gezdi belki Barış Manço ama Japonların yeri onda farklıydı ve Japonlar onun en büyük hayranlarıydı. Barış’ı anlamak belki de günümüz gençlerinin yapması gereken en önemli olgulardan bir tanesi, şöhretin yıpratmayıp, yücelttiği, örnek gösterdiği birisini çok iyi anlamak. Sadece şarkılarını dinleyip geçmek değil, o şarkılardaki mesajları kavramak ve uygulayabilmek.

Her gün magazin kültürünün esir aldığı ekranlarda, kutsal olan evliliklerin bile reklam olarak kullanıldığı, malzeme yapıldığı ortamlarda Barış Manço sevgisi taşıyan ve onun şarkılarını ve hayatını örnek alanlara ne mutlu.

Sanatçı için önce toplum ve ülkesi gelmeli, sonra kendisinin insanlığa ne kattığı, işte en güzel örnek, Barış Manço.

Türk, örf, adet ve geleneklerine bağlı, o değerleri taşıyan, yeni nesillere aktaran bir değer.

‘’Kim aramış, kim bulmuş dertlerine çare, ölüm Allah’ın emri ayrılık olmasaydı’’ şarkısını huşu içinde dinlerken, bir de baktım ki bana ayrılan sütunu taşmışım.

Rahat uyu Barış Manço...

Seni çok özlüyoruz.