~~Aşağıdaki yazıyı yazan gazeteci kardeşim Tülay Güzel Kirman okul yaşına gelmiş Serabral Palsie hastası oğlunu hiç bir okula kabul ettirememenin isyanı içerisinde aşağıda ki satırları yazarak isyanını dile getirmiş. Hiç değiştirmeden siz okuyucularımla paylaşmak istedim...
Okulların açıldığı ilk gün !...
Çocuğunuz okulda bir kaynaştırma öğrencisi olabilir. Korkmayın. Bazı konularda yetersizliği olduğu için kaynaştırma öğrencisi oldu. Damarlarından aynı kırmızı kan akıyor, acıkıyor, ağlıyor tıpkı sizin çocuğunuz gibi. Sizin çocuğunuz ondan kötü etkilenmez, başarısı düşmez, onu taklit etmez ama merhametli olmayı, yardımlaşmayı öğrenebilir.
Duygusal zekası gelişir. Şunu da unutmayın o çocuk okul seviyesine sizin çocuklarınız kadar kolay gelmedi. Dünya ya ilk geldiği zaman eğitimler ve terapiler başladı. Bedensel engelli bir çocuğun “biz bu sorumluluğu alamayız” deyip okula gitme şansını elinden alamazsınız.
Oğlum Can için yaklaşık sekiz okulla görüşmeme rağmen hiç bir okula kaydını yaptırmadım. Soruyorum size, zekası yaşıtları gibi olan ve sadece yürüyemeyen bir çocuk olduğu için can okula gitmesin mi?
Devlet okuluna gittiğimiz zaman, bize; “ sınıflar çok kalabalık, özel bir çocuğunuz var. Üstelik bir de epilepsisi var. Burada biz bu sorumluluğu alamayız.” dediler. Özel okullarla görüştüğümüz zaman ise, biz gölge öğretmen tayin etmenin zor olacağını ve kibarca kontenjanlarının da dolduğunu söylediler.
Şimdi ben ne yapayım ?.... Tülay Güzel Kirman