Şimdilerde İngiltere'nin en tanınmış "Antika Kitap ve El Yazması Uzmanı" / Antiquarian Book and Manuscript Specialist / olan Rupert Neelands, 70'li yıllarda Londra'da İngilizce öğretmeni olarak görev yapıyordu.

Lower Clapton'daki evim kentin merkezindeki dil okuluma çok uzaktı, kirası da yüksekti.

Dostum Rupert da sıkıntılarımı bildiğinden; "Alev, Higbury Barn'da bir halam var, üvey halam. Üç katlı evinin üçüncü katını size kiraya verebilir. Fiyatı da uygun" dedi.

İki büyükçe bavuldan oluşan ev eşyamızı eşim Nilgün ile Maria'nın evine taşımamız böyle oldu.

BÜYÜK SANATÇI...

Maria, Londra'da doğmuş - büyümüş İtalyan asıllı bir sanatçı. 70'li yıllarda ellili yaşlarında. Fakat sıradan bir tiyatro sanatçısı değil; Roger Moore, Elizabeth Taylor ile sahne almış müthiş bir oyuncu...

Londra aksanlı İngilizcesi beni büyülüyor, William Blake'in şiirlerini onun sesinden dinlemek sanki 17. yüzyıl Londra'sında gezinirken insanın var oluşunu araması gibi...

"Yarın çok geç olabilir.

Unutma ki vermek almaktır.

Senden bütün istediğim

Küçük bir sevgidir,

Gelen ve ağır ağır büyüyen

Değil, gelen ve giden..."

*

Bir öğle sonrası okuldan döndüm.

Maria'nın piyano odasının kapısı hep açıktı ve okul sonramın en güzel oyuncağı o piyano idi...

İçeriden daktilo tıkırtısı geliyordu, piyano odasına girmeden mutfağa yöneldim.

Daha önce Maria'yı elle yazarken görmüştüm, fakat bugün ilk kez daktilo kullanıyordu.

El yazması işinin bittiğini ve yayınevine vermek üzere ANILARINI temize çekmeye başladığını söyledi.

Sordum;

"Maria, anı yazmakta ana kural nedir?"

Gülümsedi;

"Önce iyi hafıza, ona bağlı not defterleri. Ve unutma sevgili Alev, anılarındaki en acı olayları sulandıracaksın. Çünkü insanlar senin çektiğin dehşetli acılara inanmakta zorlanıyor!"

Ne müthiş ders!

*

Bu ders iki - üç yıl sonra, daha 70'ler bitmeden Maksim Gorki'nin yaşamında ve satırlarının arasında da karşıma çıkacaktı.

Gorki, Rusça ACI demekti ve Aleksey Maksimoviç Peşkov çektiği acılardan ötürü kendine bu adı lâyık görmüştü!

*

ACILAR SULANDIRILMAMALI...

Rupert yaşıyor da Maria yaşıyor mu, anıları yayınlandı mı, bilmiyorum.

Fakat ben HERGELE - 1 / BİR YANLIŞLIĞIN SİNEMASI adlı kitabımı, anılarımı yazarken yaşadığım acıları sulandırmadım, kurulan puştluk tuzaklarını, adinin bayağısı ayak oyunlarını kahramanların adlarını da vererek yazdım...

Kitabım yayınlanalı 20 yıla yakın zaman geçti, tek olumsuz sözcük almadım!

Çünkü doğrudan, gerçekten sapmamıştım. Kahramanlarım kafalarını kuma gömdü; hâlâ da öyle yaşıyorlar...

*

Gelelim YAKINPLANTVde yayına hazırlandığımız Fatma Defne Ilgaz'ın anılarına...

Defne de sulandırmıyor acıları.

Defne de korkusuzca koymuş ortaya yaşananları, olumlu - olumsuz kahramanları.

Sözümün özü; Defne'nin anılarından sonra edebiyat - müzik - tiyatro dünyamızın çok sayıda ismini yeniden tanıyacaksınız.

Aslında bu yeni bir şey değil; aynı şeyi, yani korkusuz, kimseden çekinmeden anı yazmayı babası Rıfat Ilgaz amcam da yapmamış mıydı?

Yapmıştı, yapmıştı...

YOKUŞ YUKARI'ya bir daha baksanıza...